Сасно́вая

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз.
ж.
Н. Сасно́вая
Р. Сасно́вай
Д. Сасно́вай
В. Сасно́вую
Т. Сасно́вай
Сасно́ваю
М. Сасно́вай

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Сасновая Наспа (в., Лёзненскі р-н) 11/40

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

pinecone [ˈpaɪnkəʊn] n. сасно́вая шы́шка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

мязга́, -і, ж.

1. Мяккая частка дрэва, што знаходзіцца паміж карой і драўнінай.

Сасновая м.

2. Маса, якая атрымліваецца пасля расцірання чаго-н.

Бульбяная м.

Вінаградная м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сасно́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. сасно́вы сасно́вая сасно́вае сасно́выя
Р. сасно́вага сасно́вай
сасно́вае		 сасно́вага сасно́вых
Д. сасно́ваму сасно́вай сасно́ваму сасно́вым
В. сасно́вы (неадуш.)
сасно́вага (адуш.)		 сасно́вую сасно́вае сасно́выя (неадуш.)
сасно́вых (адуш.)
Т. сасно́вым сасно́вай
сасно́ваю		 сасно́вым сасно́вымі
М. сасно́вым сасно́вай сасно́вым сасно́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

лучы́на, ‑ы, ж.

Тонкая сухая, звычайна доўгая сасновая шчэпка, якой даўней асвятлялі сялянскія хаты. У Камуне школа, Электрычнасць, яслі, Дымныя лучыны Назаўсёды згаслі. Купала. У адных хатах гарэлі лямпы, а ў другіх дыміла сасновая лучына. Машара. [Тэафіл] прынёс ... пук лучыны і паклаў на вуголле. Самуйлёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Kíefernzapfen

m -s, - сасно́вая шы́шка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

сасно́вы Kíefern-; Fähren-;

сасно́вы бор Kíefernwald m -(e)s, -wälder;

сасно́вая смала́ Kíenharz n -es;

сасно́вая шы́шка Kíefernzapfen m -s, -, Kíenapfel m -s, -äpfel

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Kíenspan

m -(e)s, -späne сасно́вая [хваёвая] лучы́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

карына́, ‑ы, ж.

Разм. Кусок, абломак дрэвавай кары. На дрывотні, пад варыўнёй, хлыстала па бервяне тонкая сасновая карына. Пташнікаў. Лёнька вярнуўся ў курэнь і сеў выразаць з хваёвай карыны пісталет. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)