сарко́ма, -ы, ж.

Злаякасная пухліна, што развіваецца са злучальнай тканкі.

|| прым. саркамато́зны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сарко́ма

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. сарко́ма
Р. сарко́мы
Д. сарко́ме
В. сарко́му
Т. сарко́май
сарко́маю
М. сарко́ме

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

сарко́ма ж., мед. сарко́ма

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сарко́ма мед. сарко́ма, -мы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сарко́ма, ‑ы, ж.

Злаякасная пухліна, якая развіваецца са злучальнай тканкі.

[Грэч. sarkoma — літаральна нарасць мяса.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саркома

т. 14, с. 182

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

сарко́ма ж мед Sarkóm m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

астэасарко́ма

(ад астэа- + саркома)

саркома касцей жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

міясарко́ма

(ад мія- + саркома)

саркома мышцаў жывёл і чалавека.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

mięsak

м. мед. саркома

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)