санкцыі

т. 14, с. 155

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

крэды́тныя са́нкцыі

т. 8, с. 534

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эканамічныя санкцыі

т. 18, кн. 1, с. 61

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Прагматычныя санкцыі 1713

т. 12, с. 532

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

са́нкцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. са́нкцыя са́нкцыі
Р. са́нкцыі са́нкцый
Д. са́нкцыі са́нкцыям
В. са́нкцыю са́нкцыі
Т. са́нкцыяй
са́нкцыяю		 са́нкцыямі
М. са́нкцыі са́нкцыях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

са́нкцыя, ‑і, ж.

1. Зацвярджэнне вышэйшай інстанцыяй якога‑н. акта, што надае яму прававую сілу; прызнанне законнасці якой‑н. з’явы. Ніхто не можа быць падвергнуты арышту інакш як па пастанове суда або з санкцыі пракурора. Крымінальна-працэсуальны кодэкс БССР. Увечары, маючы санкцыю на высяленне, .. [домакіраўнік] прыйшоў разам з міліцыянерам. Скрыган. // Кніжн. Адабрэнне чаго‑н., дазвол на што‑н. Конюху Міхалю Слагадзе — выдаваць коней і калёсы для перавозкі камення без санкцыі брыгадзіра, па першаму патрабаванню зборшчыкаў. Сергіевіч.

2. Мера ўздзеяння за парушэнне закона. Санкцыі суда за хабарніцтва.

3. У міжнародным праве — мера ўздзеяння ў адносінах да дзяржавы, якая парушае свае абавязацельствы, дагаворы. Эканамічныя санкцыі. Ваенныя санкцыі.

[Ад лац. sanctio — строгая пастанова.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́нкцыя ж. (зацвярджэнне) Sanktión f -, -en; Genéhmigung f -, -en (дазвол, адабрэнне);

эканамі́чныя са́нкцыі wírtschaftliche Máßnahmen;

ужы́ць са́нкцыі Zwángsmaßnahmen ánwenden*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

са́нкция в разн. знач. са́нкцыя, -цыі ж.;

экономи́ческие са́нкции эканамі́чныя са́нкцыі;

вое́нные са́нкции вае́нныя са́нкцыі;

получи́ть са́нкцию дире́ктора атрыма́ць са́нкцыю дырэ́ктара;

дать свою́ са́нкцию даць сваю́ са́нкцыю.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́нкцыя, -і, мн. -і, -цый, ж.

1. Зацвярджэнне вышэйшай інстанцыяй, дазвол на што-н. (кніжн.).

Атрымаць санкцыю старшыні.

2. У міжнародным праве: мера ўздзеяння ў адносінах да дзяржавы, якая парушае свае абавязацельствы, дагаворы, а таксама наогул тая ці іншая мера ўздзеяння ў адносінах да правапарушальніка (спец.).

Прымяніць эканамічныя санкцыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sanction​1 [ˈsæŋkʃn]n.

1. афіцы́йная зго́да, дазво́л, падтры́мка, адабрэ́нне;

tacit sanction маўклі́вая зго́да;

give/grant sanction to smth. даць зго́ду на што-н.

2. fml ме́ра, са́нкцыя;

apply sanctions against smth. прымяня́ць са́нкцыі су́праць чаго́-н.;

punitive/vindicatory sanctions ка́рныя са́нкцыі;

the last sanctions of the law вышэ́йшая ме́ра пакара́ння

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)