самалю́бства

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. самалю́бства
Р. самалю́бства
Д. самалю́бству
В. самалю́бства
Т. самалю́бствам
М. самалю́бстве

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

самалю́бства, -а, н.

Пачуццё ўласнай годнасці, якое звычайна спалучаецца з раўнівымі адносінамі да думкі пра сябе іншых людзей.

Хваравітае с.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

самалю́бства ср. самолю́бие

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

самалю́бства, ‑а, н.

Пачуццё ўласнай годнасці, якое звычайна спалучаецца з раўнівымі адносінамі да думкі пра сябе іншых людзей. Мужчынскае самалюбства. □ А цяпер.. [Платон], бадай, з аднаго самалюбства, хацеў давесці, што і ў яго галава не так сабе на плячах. Ракітны. З-за самалюбства, баючыся, каб не стаць смешным, Кузьма таіў сваю рэўнасць, нічым не выказаў яе нават Веры. Дуброўскі. // Нястрымная прага да славы. Хворае самалюбства нараджала хворыя думкі... Машара.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

самалю́бства н. Sélbstwertgefühl n -s, Éhrgefühl n -(e)s, Éhrgeiz m -es;

беспадста́ўнае самалю́бства fálscher Éhrgeiz;

берагчы́ чыё-н. самалю́бства j-s Éhrgeiz schónen;

закрану́ць чыё-н. самалю́бства j-s Éhrgeiz verlétzen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

самалюбства, самаўпэўненасць, гонар, пыха, эгаізм; фанабэрыя (разм.); апломб, амбіцыя (кніжн.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

самолю́бие самалю́бства, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

АМБІ́ЦЫЯ

(лац. ambitio),

абвостранае самалюбства, празмернае пачуццё асабістай годнасці; славалюбства, ганарыстасць, фанабэрыя.

т. 1, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

самалю́бнасць, ‑і, ж.

Тое, што і самалюбства. Ісці дзе-небудзь у сярэдзіне не дазваляла.. [Ермакову] самалюбнасць. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ушчэ́млены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад ушчаміць.

2. у знач. прым. Абражаны, зняважаны. Ушчэмленае самалюбства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)