салітэ́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Буйны брыльянт.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

салітэ́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. салітэ́р салітэ́ры
Р. салітэ́ра салітэ́раў
Д. салітэ́ру салітэ́рам
В. салітэ́р салітэ́ры
Т. салітэ́рам салітэ́рамі
М. салітэ́ры салітэ́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

салітэ́р м. (бриллиант) солите́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

салітэ́р, ‑а, м.

Буйны брыльянт.

[Фр. solitaire.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салітэр

т. 14, с. 111

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

салітэ́р

(фр. solitaire, ад лац. solitarius = адзінокі)

1) буйны брыльянт у аправе;

2) адзіночныя пасадкі дрэў, кустоў або кветкава-дэкаратыўных раслін, якія вызначаюцца памерамі, формай, афарбоўкай і іншымі дэкаратыўнымі прыкметамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

солите́р (бриллиант) салітэ́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cestoid

[ˈsestɔɪd]

adj., Zool.

салітэ́р -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)