са́ква

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. са́ква са́квы
Р. са́квы са́кваў
Д. са́кве са́квам
В. са́кву са́квы
Т. са́квай
са́кваю		 са́квамі
М. са́кве са́квах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

са́ква ж., воен. са́ква

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́ква воен. са́ква, -вы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

са́ква, ‑ы, ж.

Кавалерыйская сумка для аўса і прадуктаў. З адной саквы, ля самай рукі, што сціскала павады, тырчала дзяржальна пісталета, відаць, вельмі дарагога, панскага. Караткевіч.

[Ад лац. saccus, грэч. sakkos — мяшок.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́ква ж. разм. гл. cyмка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

са́ква

(ст.-польск. sakwa < лац. saccus, ад гр. sakkos = мяшок)

кавалерыйская сумка для аўса і прадуктаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

саква

Том: 31, старонка: 40.

img/31/31-040_0253_Саква.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Са́ква ’кавалерыйская сумка для аўса і прадуктаў’ (ТСБМ). Ужо ст.-бел. саква ’торба’, 1616 г., запазычанне з ст.-польск. sakwa; Булыка, Лекс. запазыч., 103. Далей гл. сак 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Саке́лка ’торба’ (Кос.), сʼакʼелка ’аброчная торба’ (віц., ДАБМ, камент., 825). Запазычанне з польск. sakiewka ’мяшочак, торба’, якое з’яўляецца памяншальным да sakwa ’тс’; Брукнер, 479. Гл. сак 2, саква.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

торба, мяшэчак, кайстра, сума, катомка, хатуль / звычайна скураная: саква / цвёрдая, носяць за спінаю: ранец / паляўнічая на дзічыну: ягдташ

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)