саве́т, -а, М -ве́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Адна з форм палітычнай арганізацыі грамадства, а таксама прадстаўнічы орган дзяржаўнай улады ў былым СССР.

Улада Саветаў.

Вярхоўны С.

Рэспублікі Беларусь.

Сельскі С.

Гарадскі С.

Мясцовыя Саветы.

С. нацыянальнасцей.

2. Назва некаторых органаў дзяржаўнага кіравання, якія складаюцца з выбарных або прызначаных асоб і маюць кіруючае значэнне ў жыцці дзяржавы, у дзейнасці якой-н. галіны гаспадаркі.

Савет Міністраў Рэспублікі Беларусь.

3. Распарадчы або дарадчы калегіяльны орган пры якой-н. установе, арганізацыі, таварыстве і пад.

Савет Бяспекі ААН.

Вучоны с. інстытута.

Педагагічны с. школы.

Мастацкі с. тэатра.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Саве́т

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Саве́т
Р. Саве́та
Д. Саве́ту
В. Саве́т
Т. Саве́там
М. Саве́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

саве́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. саве́т саве́ты
Р. саве́та саве́таў
Д. саве́ту саве́там
В. саве́т саве́ты
Т. саве́там саве́тамі
М. саве́це саве́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

саве́т м., в разн. знач. сове́т;

Саве́ты наро́дных дэпута́таў — Сове́ты наро́дных депута́тов;

Вярхо́ўны Саве́т — Верхо́вный Сове́т;

Саве́т Саю́за — ист. Сове́т Сою́за;

Саве́т Нацыяна́льнасцей — ист. Сове́т Национа́льностей;

мясцо́выя ~ты — ме́стные сове́ты;

Сві́рскі се́льскі Саве́т — Сви́рский се́льский Сове́т;

гарадскі́ с. — городско́й сове́т;

Саве́т рабо́чых, сяля́нскіх і салда́цкіх дэпута́таў — ист. Сове́т рабо́чих, крестья́нских и солда́тских депута́тов;

З’езд Саве́таў — ист. Съезд Сове́тов;

Саве́т Міні́страў — Сове́т Мини́стров;

Саве́т Наро́дных Каміса́раў — ист. Сове́т Наро́дных Комисса́ров;

Саве́т пра́цы і абаро́ны — ист. Сове́т труда́ и оборо́ны;

Саве́т Бяспе́кі ААН — Сове́т Безопа́сности ООН;

вучо́ны с. — учёный сове́т;

вае́нны с. — вое́нный сове́т;

педагагі́чны с. — педагоги́ческий сове́т;

С. старэ́йшын — Сове́т старе́йшин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саве́т, ‑а, М ‑веце, м.

1. (з вялікай літары). Орган дзяржаўнай улады, які ажыццяўляе дыктатуру рабочага класа і з’яўляецца формай палітычнай арганізацыі сацыялістычнага грамадства. Вярхоўны Савет СССР. Савет Саюза. Савет Нацыянальнасцей. Вярхоўны Савет БССР. Раённыя Саветы народных дэпутатаў. // толькі мн. (Саве́ты, ‑аў). Пра Савецкую ўладу. Мацней сціскаючы вінтоўкі, Саветы пойдзем бараніць. Глебка.

2. Назва некаторых органаў дзяржаўнага кіравання, якія складаюцца з выбарных або прызначаных асоб і маюць кіраўнічае значэнне ў жыцці дзяржавы, у дзейнасці якой‑н. галіны гаспадаркі. Савет Міністраў СССР. Рэспубліканскі Савет прафесійных саюзаў.

3. Распарадчы або дарадчы калегіяльны орган пры якой‑н. установе, арганізацыі, таварыстве і пад. Савет Бяспекі ААН. Вучоны савет інстытута. Педагагічны савет школы. Савет атрада. Мастацкі савет тэатра. Камандзірскі савет. Трэнерскі савет спартыўнага таварыства.

•••

Савет старэйшыя — орган сесіі Вярхоўнага Савета СССР.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саве́т м

1. гіст (орган улады) Sowjét m -s, -s;

Вярхо́ўны саве́т der Óberste Sowjét;

саве́т наро́дных дэпута́таў der Sowjét der Vólksdeputierten;

2. (калегіяльны орган) Rat m -(e)s, Räte;

кансультаты́ўны саве́т Béirat m;

Саве́т Бяспе́кі (ААН) Sícherheitsrat der UNO), UN-Sícherheitsrat; гл тс рада 2.

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Саве́т ’назва некаторых органаў дзяржаўнага кіравання, якія складаюцца з выбарных або прызначаных асоб’, ’распарадчы або дарадчы калегіяльны орган пры якой-небудзь установе, арганізацыі, таварыстве і пад.’ (ТСБМ), ’савет, нарада’ (Бяльк.), саве́ты ’савецкая ўлада; савецкія людзі’ (Сл. ПЗБ, Скарбы). З рус. сове́т, сове́товать (Крукоўскі, Уплыў, 43). Рус. з царкоўнаславянскай, параўн. ст.-рус. съвѣтъ, ст.-слав. съвѣтъ, якое калькуе грэч. συμβούλιον ’нарада’; гл. Фасмер, 3, 705.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дзяржаўны савет

т. 6, с. 154

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Народны савет

т. 11, с. 179

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

нацыянальны савет

т. 11, с. 241

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)