рэкеці́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Чалавек, які займаецца рэкетам.

|| прым. рэкеці́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэкеці́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рэкеці́р рэкеці́ры
Р. рэкеці́ра рэкеці́раў
Д. рэкеці́ру рэкеці́рам
В. рэкеці́ра рэкеці́раў
Т. рэкеці́рам рэкеці́рамі
М. рэкеці́ру рэкеці́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэкеці́р м. рэкети́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэкеці́р м. Racketeer [´rɛkəˏti:r] m -s, -s, Erprésser von Schútzgeldern

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рэкеці́р

(англ. racketeer)

злачынец, які займаецца рэкетам, шантажыст.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

рэкеці́р

(англ. racketeur)

чалавек, які займаецца рэкетам, шантажыст.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

рэкети́р рэкеці́р, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

racketeer​1 [ˌrækəˈtɪə] n. рэкеці́р; вымага́льнік; махля́р; аферы́ст

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)