Verbum

анлайнавы слоўнік

рэду́ктар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рэду́ктар м., спец., в разн. знач. реду́ктор

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рэдуктар (механічны) 7/313; 9/244; 10/218

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

рэду́ктар, ‑а, м.

1. Механізм, які служыць для перадачы вярчэння ад аднаго вала да другога (зубчастая, чарвячная перадача).

2. Прыбор, які служыць для зніжэння ціску вадкасці, газу ў сістэме рухавікоў.

[Ад лац. reductor — адводчык.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэдуктар

т. 13, с. 553

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рэду́ктар м. тэх. Reduzíerungsgetriebe n -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

рэду́ктар

(лац. reductor = які адводзіць)

1) механізм, які служыць для перадачы вярчэння ад аднаго вала да другога (зубчастая або чарвячная перадача);

2) прыбор, які зніжае ціск вадкасці, газу ў сістэме рухавікоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мато́р-рэду́ктар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мато́р-рэду́ктар

(ад матор + рэдуктар)

агрэгат, які складаецца з рухавіка і рэдуктара, змешчаных у адным блоку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

реду́ктор спец., в разн. знач. рэду́ктар, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)