рышту́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рышту́нак
Р. рышту́нку
Д. рышту́нку
В. рышту́нак
Т. рышту́нкам
М. рышту́нку

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рышту́нак, -нку, м., зб.

Набор, сукупнасць прыстасаванняў неабходных для якога-н. занятку, для якой-н. работы.

Рыбацкі р.

Паходны р.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рышту́нак, -нку м., разг. снаряже́ние ср.;

уве́сь р. быў сабра́ны — всё снаряже́ние бы́ло со́брано

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рышту́нак, ‑нку, м.

1. зб. Набор, сукупнасць прадметаў, прыстасаванняў, неабходных для якой‑н. дзейнасці, занятку, работы. Рыбацкі рыштунак. Вадалазны рыштунак. Паходны рыштунак. □ [Лапецька] як апантаны імчаўся дадому, хапаў свой паляўнічы рыштунак і неўзабаве на бліжэйшым балоце ці ў лесе грымела сапраўдная кананада. Паслядовіч.

2. Абл. Рыштаванне. Колькі ні намагаўся пан адбудавацца, нічога з гэтага не выйшла — як толькі з пабудоў здымалі рыштункі, зноў усё з’ядаў ненажэрны агонь. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рыштунак

т. 13, с. 530

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рышту́нак м. Áusrüstung f -, -en, Áusstattung f -, -en; марск. Tákelung f -, -en; Tau n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рышту́нак

(польск. rynsztunek, ад ням. Rüstung)

набор прадметаў, прыстасаванняў, прылад, неабходных для якой-н. работы, занятку.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рышту́нак ’набор неабходных для працы прыстасаванняў’ (ТСБМ, Гарб.), ст.-бел. рыштунокъ, риштунокъ, ринштунокъ, рынштунокъ ’рыштунак’ (1530). Запазычана праз польск. rynsztunek ’узбраенне’, ’рыштунак’ з ням. Rüstung ’рыштунак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рыштунак вадалазны 2/541

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

вудзі́льны, -ая, -ае.

Які служыць для вуджэння рыбы.

В. рыштунак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)