рысаваць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Перадаваць прадметы на плоскасці ад рукі пры дапамозе графічных сродкаў (звычайна контурамі, рыскамі і пад.).

    • Р. з натуры.
    • Р. партрэт.

  2. пераноснае значэнне: Мысленна падаваць у якіх-н. вобразах, формах.

    • Уяўленне рысуе будучыню.

|| закончанае трыванне: нарысаваць.

|| назоўнік: рысаванне.

|| прыметнік: рысавальны.

  • Рысавальная папера.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

рысава́ць несов.

1. рисова́ть;

2. разг. черка́ть, чёркать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

рысаваць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; незак., каго-што і без дап.

Перадаваць прадметы на плоскасці ад рукі пры дапамозе графічных сродкаў (звычайна контурамі, рыскамі і пад.). [Дзед] браў вялізныя лісты медзі, рысаваў на іх розныя геаметрычныя фігуры. Бядуля. Не добра, аднак, рысаваць пры лямпе, святло жаўціць і цені вельмі вострыя, густыя. Брыль. // перан. Мысленна падаваць у якіх‑н. вобразах, формах. Яе дзіцячыя ўяўленні рысавалі ўсё як бы ў застылым моманце. Чорны. Паслушнае і ўслужлівае ўяўленне ўжо рысавала .. [Лабановічу] вобраз дзяўчыны, гэту чыстую і прыгожую краску, узгадаваную ў глухіх палескіх барах. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рысава́ць 1 ’маляваць пры дапамозе графічных сродкаў’ (ТСБМ, Байк. і Некр.), рысу́нак ’малюнак’ (ТСБМ), рысу́нак, русы́нак ’малюнак’ (брасл., калінк., Сл. ПЗБ), ’малюнак’, ’чарцёж’ (Байк. і Некр.), рысава́льшчык ’той, хто займаецца рысаваннем’ (ТСБМ). З с.-в.-ням. rizen праз польскую, параўн. польск. rysować ’маляваць’.

Рысава́ць 2 ’красаваць (пра збожжа)’ (Сцяц.). Утворана ад красава́ць шляхам адпадзеня пачатковага p‑ і звужэння ненаціскной галоснай (красаваць > расаваць > рысаваць).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рысаванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. рысаваць. // Мастацтва рысаваць як прадмет навучання. Апошні ўрок — рысаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рысава́ны рисо́ванный; см. рысава́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

рысава́нне ср. рисова́ние; см. рысава́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

рысаваны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад рысаваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дарысаваць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Скончыць рысаваць што-н.

    • Д. партрэт.

  2. пераноснае значэнне: Закончыць стварэнне вобразаў каго-, чаго-н.

    • Д. вобраз дзеда Талаша.

|| незакончанае трыванне: дарысоўваць.

|| назоўнік: дарысоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

парысаваць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак., што.

1. Пакрэсліць, пакрэмзаць усё, многае.

2. і без дап. Рысаваць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)