ры́нуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

Імкліва кінуцца, накіравацца, хлынуць.

Р. ў атаку.

Вада рынулася, прарваўшы загароду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́нуцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ры́нуся ры́немся
2-я ас. ры́нешся ры́нецеся
3-я ас. ры́нецца ры́нуцца
Прошлы час
м. ры́нуўся ры́нуліся
ж. ры́нулася
н. ры́нулася
Загадны лад
2-я ас. ры́нься ры́ньцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час ры́нуўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ры́нуцца сов., разг. ри́нуться; бро́ситься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Імкліва кінуцца, накіравацца куды‑н. ці за кім‑н. Рынуцца ў бой. □ Парфенчык на хвіліну спыніўся, а потым рынуўся да месца стрэлу. Шчарбатаў. // Хлынуць (пра якую‑н. вадкасць). Калі мы праб’ём .. тунелі, вада рынецца ў першую велізарную трубу. Даніленка. З Башкірыі сюды да нас Па трубах нафта рынецца... Барадулін. // перан. Цалкам аддацца якой‑н. дзейнасці. Рынуцца ў бой за ўраджай. □ Пайшоў .. [Ларывончык] у горад працаваць на скабяны завод, а адтуль з галавой рынуўся ў вір рэвалюцыйнай барацьбы. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́нуцца разм. sich wérfen*, sich stürzen;

ры́нуцца ў ата́ку vórstürmen vi (s), vórstürzen vi (s), zum Sturm vórgehen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Ры́нуцца, гл. рынуць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ри́нуться сов. ры́нуцца;

ри́нуться в бой ры́нуцца ў бой.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лы́нуць

‘рынуцца, рушыць’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. лы́ну лы́нем
2-я ас. лы́неш лы́неце
3-я ас. лы́не лы́нуць
Прошлы час
м. лы́нуў лы́нулі
ж. лы́нула
н. лы́нула
Загадны лад
2-я ас. лы́нь лы́ньце
Дзеепрыслоўе
цяп. час лы́нучы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Абрыну́цца ’трапіць’, гл. рынуцца; параўн. літ. api‑pùlti (pùlti ’рынуцца’). Магчыма, калька.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́шугнуць

‘рынуцца куды-небудзь; выліць, высыпаць, патраціць што-небудзь; прагнаць каго-небудзь, што-небудзь; зрабіць што-небудзь у хуткім тэмпе’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́шугну вы́шугнем
2-я ас. вы́шугнеш вы́шугнеце
3-я ас. вы́шугне вы́шугнуць
Прошлы час
м. вы́шугнуў вы́шугнулі
ж. вы́шугнула
н. вы́шугнула
Загадны лад
2-я ас. вы́шугні вы́шугніце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́шугнуўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)