ры́бнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па рыбалоўстве; работнік рыбных промыслаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ры́бнік

‘прыстасаванне’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́бнік ры́бнікі
Р. ры́бніка ры́бнікаў
Д. ры́бніку ры́бнікам
В. ры́бнік ры́бнікі
Т. ры́бнікам ры́бнікамі
М. ры́бніку ры́бніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ры́бнік

‘асоба’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ры́бнік ры́бнікі
Р. ры́бніка ры́бнікаў
Д. ры́бніку ры́бнікам
В. ры́бніка ры́бнікаў
Т. ры́бнікам ры́бнікамі
М. ры́бніку ры́бніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ры́бнік м.

1. (специалист по рыбоводству) ры́бник;

2. рыб. садо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́бнік, ‑а, м.

Спецыяліст па рыбалоўству; работнік рыбных промыслаў. Рыбнікі Каспія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рыбнік

т. 13, с. 486

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ры́бнік Вадаём, дзе разводзяць рыбу (БРС).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

ры́бник

1. ры́бнік, -ка м.;

2. обл. (пирог с рыбой) ры́бнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ры́бніца, ‑ы, ж.

1. Прамысловае рыбалоўнае судна.

2. Разм. Жан. да рыбнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Rybnik

м. г. Рыбнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)