рукза́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рукза́к рукзакі́
Р. рукзака́ рукзако́ў
Д. рукзаку́ рукзака́м
В. рукза́к рукзакі́
Т. рукзако́м рукзака́мі
М. рукзаку́ рукзака́х

Крыніцы: nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рукза́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Заплечны рэчавы мяшок з кішэнямі.

Паходны р.

|| прым. рукза́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рукза́к, ‑а, м.

Заплечны рэчавы мяшок. [Антось:] — Ну, я гатоў. А вось і рукзак. Ого, які цяжкі! Ён мне плечы абарве. Цікава, чаго гэта мама паклала ў дарогу. Бяганская. Рукзак паходны рэжа мае плечы, Ды я маўчу, маўчаць мае сябры. Свірка.

[Ням. Rucksack.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукзак

т. 13, с. 439

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

рукза́к м. разм. Rúcksack m -(e)s, -säcke

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

рукза́к

(ням. Rücksack, ад Rücken = спіна + Sack = мяшок)

заплечны рэчавы мяшок.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Рукза́к ’заплечны рэчавы мяшок’ (ТСБМ). З ням. Rucksack (з альпійскіх дыялектаў), якое ад ням. Rücken ’спіна’ і Sack ’мяшок’ (Рэйзак, 550).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

knapsack [ˈnæpsæk] n. рукза́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

backpack [ˈbækpæk] n. ра́нец, рукза́к; запле́чны мяшо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

rucksack [ˈrʌksæk] n. BrE рукза́к, запле́чнік, пахо́дны мяшо́к

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)