рукапа́шны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. рукапа́шны рукапа́шная рукапа́шнае рукапа́шныя
Р. рукапа́шнага рукапа́шнай
рукапа́шнае		 рукапа́шнага рукапа́шных
Д. рукапа́шнаму рукапа́шнай рукапа́шнаму рукапа́шным
В. рукапа́шны (неадуш.)
рукапа́шнага (адуш.)		 рукапа́шную рукапа́шнае рукапа́шныя (неадуш.)
рукапа́шных (адуш.)
Т. рукапа́шным рукапа́шнай
рукапа́шнаю		 рукапа́шным рукапа́шнымі
М. рукапа́шным рукапа́шнай рукапа́шным рукапа́шных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

рукапа́шны рукопа́шный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рукапа́шны, -ая, -ае.

1. Пра бой, сутычку: які ажыццяўляецца халоднай зброяй, штыкамі, прыкладамі.

Рукапашная сутычка.

2. у знач. наз. рукапа́шная, -ай, ж. Такая сутычка, бой.

Пайсці ў рукапашную.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рукапа́шны, ‑ая, ‑ае.

1. Які ажыццяўляецца без зброі ці халоднай зброяй (пра бой, сутычку). Бабка Антосіха стаяла з качаргою ля парога, нібы грэнадзёр, рыхтуючыся да рукапашнай схваткі. Нядзведскі. У рукапашнай схватцы партызаны змялі карнікаў, толькі адзінкі з іх уцалелі. Гурскі.

2. у знач. наз. рукапа́шная, ‑ай, ж. Бой, сутычка без прымянення зброі або з прымяненнем халоднай зброі. Завязалася рукапашная што называецца — не на жыццё, а на смерць. Брыль. [Саламацін:] У іх тут рукапашная была. [Падымае штык]. Штыком арудаваў немчура. Крапіва. Жывыя мерцвякі .. ішлі ў рукапашную, глушылі прыкладамі адкормленых граміл з адборных штурмавых батальёнаў. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рукапа́шны:

рукапа́шны бой вайск. Fáustkampf m -(e)s, -kämpfe; Hándgemenge n -; Náhkampf m -(e)s, -kämpfe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Рукапа́шны ’які ажыццяўляецца без зброі або халоднай зброяй (пра бой, сутычку)’, рукапа́шная ’бой, сутычка без прымянення зброі або з халоднай зброяй’ (ТСБМ), рукапа́шны ’ручной работы, самаробны’, руко́паш ’уручную’ (ТС). Ц.-слав. і стараж.-рус. рукопашь. Ад *rǫka (гл. рука) і *paxati (гл. пахаць) (Фасмер, 3, 220, 515).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рукопа́шный рукапа́шны;

рукопа́шный бой рукапа́шны бой.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

hand-to-hand

[,hændtəˈhænd]

adj.

рукапа́шны

hand-to-hand fighting — рукапа́шны бой

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Руко́паш ’уручную’, руко́пашны ’ручной работы, самаробны’ (ТС). Гл. рукапашны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

head-to-head​2 [ˌhedtəˈhed] adj.

1. ама́ль ро́ўны, на ро́ўных (пра спаборніцтва, схватку і да т.п.)

2. блі́зкі, рукапа́шны (пра бой)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)