ру́дня ж., уст. ру́дня

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ру́дня

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Ру́дня
Р. Ру́дні
Д. Ру́дні
В. Ру́дню
Т. Ру́дняй
Ру́дняю
М. Ру́дні

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ру́дня

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. ру́дня ру́дні
Р. ру́дні ру́дняў
Д. ру́дні ру́дням
В. ру́дню ру́дні
Т. ру́дняй
ру́дняю		 ру́днямі
М. ру́дні ру́днях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ру́дня, ‑і, ж.

Уст. Прамысловае прадпрыемства, дзе здабывалі або плавілі руду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рудня,

курганны могільнік.

т. 13, с. 431

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рудня,

рака ў Віцебскім р-не.

т. 13, с. 431

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рудня,

вадасховішча ў Слуцкім р-не.

т. 13, с. 431

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рудня,

вёска ў Гарадоцкім р-не.

т. 13, с. 431

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рудня,

вёска ў Мазырскім р-не.

т. 13, с. 431

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Рудня,

вёска ў Чэрвеньскім р-не.

т. 13, с. 431

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)