Рудзяне́ц

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. Рудзяне́ц
Р. Рудзянца́
Д. Рудзянцу́
В. Рудзяне́ц
Т. Рудзянцо́м
М. Рудзянцы́

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рудзяне́ц

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. рудзяне́ц
Р. рудзянцу́
Д. рудзянцу́
В. рудзяне́ц
Т. рудзянцо́м
М. рудзянцы́

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рудзяне́ц, -нцу́ м., бот. борода́вник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рудзяне́ц, ‑нца, м.

Травяністая лекавая расліна сямейства складанакветных з бледнажоўтымі кветкамі; бародаўнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рудзяне́ц ’травяністая лекавая расліна з бледна-жоўтымі кветкамі, барадаўнік’ (ТСБМ, Кіс.). У якасці лекаў ужываюць карэнне, лісце і насенне расліны, так што назва можа быць матываваная рудым колерам адвару. Не выключана таксама, што Lapsana, якая ў народзе яшчэ называецца бародаўнік, утрымлівае аранжава-жоўты сок, як і падтыннік Chelidonium majus.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

баро́даўнік, ‑у, м.

Тое, што і рудзянец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

борода́вник бот. рудзяне́ц, -нцу́ м., барада́ўнік, -ку м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Рудзя́ны ’брудны’: рудзянец авечка — мыць трэба (Касп.), рудзя́ный ’брудны да чарнаты’ (мсцісл., Юрч. Сін.). Да руда 3 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Перастрэл ’рудзянец (барадаўнік) звычайны, Lapsana communis L.’ (маг., Кіс.; Дэмб. 1); перастрэл, стрэльні ’сумнік залацісты, Solidago virgaaurea L.’ (гродз., Кіс.). Відаць, да пера- і страш. голае, прамастаячае сцябло з суквеццем уверсе нагадвае стралу.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)