раху́нак, -нку і -нка, мн. -нкі, -нкаў, м.

1. -нка. Дакумент з указаннем належнай сумы грошай за адпушчаны тавар ці выкананую работу.

Р. за міжгароднія перагаворы.

2. -нку. Дакументальна аформленае права асобы або ўстановы, арганізацыі праводзіць праз банк розныя грашовыя аперацыі; дакумент, які дае такое права і адлюстроўвае стан фінансавых разлікаў, наяўнасць грашовых укладаў.

Адкрыць р. у банку.

3. -нку. Падлік даходаў і расходаў.

Падвесці р. зробленых за тыдзень расходаў.

4. -нку, перан. Узаемныя прэтэнзіі, крыўды, незадавальненні.

У мяне з ім асобы р.

○

Асабовы рахунак — рахунак у банку, адкрыты на пэўную асобу.

Бягучы рахунак — рахунак укладчыка ў банку

|| прым. рахунко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раху́нак

‘дакумент’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раху́нак раху́нкі
Р. раху́нка раху́нкаў
Д. раху́нку раху́нкам
В. раху́нак раху́нкі
Т. раху́нкам раху́нкамі
М. раху́нку раху́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раху́нак

‘фінансавыя аперацыі’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раху́нак раху́нкі
Р. раху́нку раху́нкаў
Д. раху́нку раху́нкам
В. раху́нак раху́нкі
Т. раху́нкам раху́нкамі
М. раху́нку раху́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

раху́нак м., бухг.

1. -нка (документ) счёт;

2. -нку (действие) счёт; подсчёт;

○ бягу́чы р. — теку́щий счёт;

асабо́вы р. — лицево́й счёт;

◊ асабі́стыя ~нкі — ли́чные счёты;

зве́сці ~нкі — свести́ счёты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раху́нак, ‑нка і ‑нку, м.

1. ‑нка. Дакумент, дзе вызначана сума грошай, якая павінна быць заплачана за што‑н. Заплаціць па рахунку. Рахунак за газ. □ Раней у нас рабілася вельмі проста: за паслугі ці матэрыялы мы выпісвалі рахунак і чакалі аплаты. Скрыган. [Старшыня] трыста рублёў заплаціў і рахунак у бухгалтэрыю здаў. Скрыпка. Раніцай прыходзілі да бацькі. Сам уласнік дому — рэстаратар Пранцысь, і швейцар. Лаяліся, пагражалі паліцыяй. Перадалі рахунак за разбітае шкло. Лынькоў.

2. ‑нку. Фінансавыя аперацыі, а таксама дакументы, якія служаць для бухгалтарскага ўліку фінансавых аперацый якой‑н. установы, прадпрыемства. Адкрыты рахунак. Асабовы рахунак. Рахункі па ўкладах.

3. ‑нку; звычайна мн. (раху́нкі, ‑аў). Падлік прыходаў і расходаў у гаспадарцы; грашовыя падлікі. Паслужлівае ўяўленне .. падсоўвала мне ўжо гатовенькі «вобраз» старога скнары: адлічвае штодня жонцы грошы на выдаткі, у канцы тыдня падводзіць рахункі. Скрыган. // перан. Узаемныя прэтэнзіі, крыўды, нездавальненні. [Рэндал:] — У мяне асабісты рахунак з гэтымі бандытамі, і я разлічуся з імі сумленна, па-джэнтльменску. Гамолка. [Паходня:] — Завялі сварку, прыпомнілі нейкія старыя рахункі. Хадкевіч.

•••

Адкрыць рахунак гл. адкрыць.

Асабовы рахунак — рахунак у банку або ў ашчаднай касе, адкрыты на пэўную асобу.

Бягучы рахунак — рахунак укладчыка ў банку або ў ашчаднай касе.

Закрыць рахунак гл. закрыць.

Аднесці на чый‑н. рахунак гл. аднесці.

Звесці рахункі гл. звесці.

На рахунку — (быць) у ліку працоўных, баявых або спартыўных перамог, трафеяў і пад.

Скінуць з рахунку гл. скінуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рахунак

т. 13, с. 382

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

раху́нак м бухг, тс перан Kónto n -s, -ten і -s; Réchnung f -, -en;

асабо́вы раху́нак persönliches Kónto;

разліко́вы раху́н Verrechnungskonto n;

пазыко́вы раху́н Dárlehenskonto n;

раху́н ру́ху капіта́лаў Kapitálverrechnungsbilanz f -, -en;

бягу́чы раху́нак láufende Réchnung [Kónto n];

адкры́ць раху́нак ein Kónto eröffnen;

заплаці́ць па раху́нку die Réchnung begléichen* [bezáhlen];

◊ быць у каго-н на до́брым раху́нку bei j-m gut ángeschrieben sein, bei j-m éinen Stein im Brett háben;

зве́сці раху́нкі з кім-н mit j-m ábrechnen, séine Réchnung mit j-m máchen;

жыць на чужы́ раху́нак auf frémde Kósten leben;

◊ мне трэ́ба зве́сці з ім раху́нкі ich habe ein Hühnchen mit ihm zu rúpfen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Раху́нак ’дакумент, падлік, аперацыя, звязаныя з грашыма’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ), ’парадак’ (Мат. Гом.), раху́нкі мн. л. ’падлікі, рашэнне задач (урокі)’ (Сл. Брэс.), ст.-бел. раху́нокъ ’падлік, разлік’, сюды ж рахункава́ць ’мерыць’ (Сл. рэг. лекс.). Праз польск. rachunek < ням. Rechnung < ням. rechnen ’лічыць’ з адаптацыяй суф. ‑ung > ‑unek > ‑унак (Брукнер, 451; Нававейскі, Zapożyczenia, 111). Запазычана ў XVI ст. (Булыка, Лекс. запазыч., 81).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карт-раху́нак

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карт-раху́нак карт-раху́нкі
Р. карт-раху́нку карт-раху́нкаў
Д. карт-раху́нку карт-раху́нкам
В. карт-раху́нак карт-раху́нкі
Т. карт-раху́нкам карт-раху́нкамі
М. карт-раху́нку карт-раху́нках

Крыніцы: sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карэспандэ́нцкі раху́нак

т. 8, с. 126

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)