ратаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Тое, што і ратавальнік.

|| ж. ратаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. ратаўні́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ратаўні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ратаўні́к ратаўнікі́
Р. ратаўніка́ ратаўніко́ў
Д. ратаўніку́ ратаўніка́м
В. ратаўніка́ ратаўніко́ў
Т. ратаўніко́м ратаўніка́мі
М. ратаўніку́ ратаўніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ратаўні́к, -ка́ м. спаса́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ратаўні́к, ‑а, м.

Тое, што і ратавальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ратаўні́к м Rétter m -s, -, Errétter m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ratownik

м. ратаўнік, ратавальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

lifeguard

[ˈlaɪfgɑ:rd]

n.

ратаўні́к -а́ m. (на пля́жы, у басэ́йне)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Erlöser

m -s, - збаві́цель, вызвалі́цель; рэл. ратаўні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

избави́тель збаві́цель, -ля м.; (спаситель) ратаўні́к, -ка́ м.; (освободитель) вызвалі́цель, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаса́тель

1. ратава́льнік, -ка м., ратаўні́к, -ка́ м.;

2. (судно) выратава́льнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)