расцвісці́, -цвіту́, -цвіце́ш, -цвіце́; -цвіцём, -цвіцяце́, -цвіту́ць; расцві́ў, -віла́, -ло́; -цвіці́; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пакрыцца цветам, кветкамі; распусціцца.

Расцвілі вішні.

2. перан. Дасягнуць росквіту фізічных і духоўных сіл.

Дзяўчына расцвіла.

3. перан. Дасягнуць высокага развіцця, працвітання.

Талент пісьменніка расцвіў.

|| незак. расцвіта́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. расцвіта́нне, -я, н. і ро́сквіт, -у, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расцвісці́

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расцвіту́ расцвіцё́м
2-я ас. расцвіце́ш расцвіцяце́
3-я ас. расцвіце́ расцвіту́ць
Прошлы час
м. расцві́ў расцвілі́
ж. расцвіла́
н. расцвіло́
Загадны лад
2-я ас. расцвіці́ расцвіці́це
Дзеепрыслоўе
прош. час расцві́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расцвісці́ сов., прям., перен. расцвести́;

ру́жы ~цвілі́ — ро́зы расцвели́;

дзяўчы́на ~цвіла́ — де́вушка расцвела́;

твар ~цві́ў усме́шкай — лицо́ расцвело́ в улы́бке

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расцвісці́, ‑цвіту, ‑цвіцеш, ‑цвіце; ‑цвіцём, ‑цвіцяце, ‑цвітуць; пр. расцвіў, ‑ла, ‑ло; зак.

1. Пакрыцца цветам, кветкамі; распусціцца. Расцвіў перад акном духмяны белы бэз. Брыль. Краска свеціцца, нібыта Толькі расцвіла. Прыходзька. / у перан. ужыв. Панурая выспа ўраз ажыла. Раней халодная і насцярожаная, яна зазвінела цёплым дзявочым смехам, расцвіла задорнымі ўсмешкамі хлопцаў. Паслядовіч.

2. перан. Дасягнуць пары росквіту фізічных і духоўных сіл. Лабановіч бачыў мілую дзяўчынку-падлетка і ўспрымаў яе такою, як яна ёсць — маладзенькая, гатовая расцвісці ў поўнай сваёй красе. Колас. // Стаць радасным, ажыўленым. Жанкі аж расцвілі ад задавальнення. Васілевіч. Каля інтэрната .. [студэнты] спаткалі Ганчарова.. Умомант .. вочы [Маі] загарэліся, уся яна ажывілася, расцвіла. Карпюк.

3. перан. Дасягнуць высокага развіцця, працвітання. Талент расцвіў. □ Беларусь, мая радзіма, Як жа расцвіла ты За час гэты, за кароткі, Як выгнала катаў! Купала.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцвісці́, расцвіта́ць

1. (пра кветкі) áufblühen vi (s), erblühen vi (s);

2. перан. (дасягнуць росквіту) gedéihen vi (s), áufblühen* vi (s), blühen vi (h), éinen Áufschwung erlében

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

расцвіта́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да расцвісці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ро́сквіт, -у, М -віце, м.

1. гл. расквітнець, расцвісці.

2. Найвышэйшая ступень развіцця чаго-н., уздым.

Р. эканомікі краіны.

У росквіце сіл.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

парасцвіта́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; зак.

Расцвісці — пра ўсіх, многіх ці пра ўсё, многае.

Ружы парасцвіталі.

Твары дзяўчат парасцвіталі ўсмешкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расцвіта́ць несов., прям., перен. расцвета́ть; см. расцвісці́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

парасцвіта́ць, ‑ае; зак.

Расцвісці — пра ўсіх, многіх або пра ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)