расста́цца, -та́нуся, -та́нешся, -та́нецца; -та́нься; зак., з кім-чым.

1. Развітаўшыся, разысціся; разлучыцца з кім-н.

Р. з сябрамі.

Р. назаўсёды.

2. Адмовіцца ад каго-, чаго-н.

Р. з дрэннымі звычкамі.

|| незак. расстава́цца, -стаю́ся, -стае́шся, -стае́цца; -стаёмся, -стаяце́ся, -стаю́цца.

|| наз. расстава́нне, -я, н., расста́нне, -я, н. і ро́стань, -і, ж. (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расста́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. расста́нуся расста́немся
2-я ас. расста́нешся расста́нецеся
3-я ас. расста́нецца расста́нуцца
Прошлы час
м. расста́ўся расста́ліся
ж. расста́лася
н. расста́лася
Загадны лад
2-я ас. расста́нься расста́ньцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час расста́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

расста́цца сов. расста́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расста́цца, ‑стануся, ‑станешся, ‑станецца; заг. расстанься; зак.

1. Развітаўшыся, разысціся. На гэтым яны рассталіся, а назаўтра раніцай Вера была ўжо ў Зоі Максімаўны. Пальчэўскі. [Андрэй і Косця] рассталіся, калі першыя агністыя прамені сонца пырснулі з-за небасхілу. Чарнышэвіч. // Разлучыцца з кім‑н. [Лабановіч] успамінаў Выганаўскую школу, вучняў, знаёмых, сялян, з якімі ён здружыўся і з якімі расстаўся так раптоўна і нават трагічна. Колас. // З’ехаць адкуль‑н. [Энрыка Фермі] З Венецыяй расстаўся і з Неапалем, Пакінуў назаўсёды дзіўны Рым. І. Калеснік.

2. перан. Адмовіцца ад каго‑, чаго‑н. Кастусь позна лёг спаць: не мог расстацца з кнігаю. С. Александровіч. Не, Шайпак не расстанецца з марай сваёй, Будзе станцыі ставіць ён і над вадой!.. Куляшоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расста́цца гл. развітацца, развітвацца

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

назаўсёды, прысл.

На ўвесь час, на ўсё жыццё.

Расстацца н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расста́ться сов. расста́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ро́стань¹, -і, ж.

1. гл. расстацца.

2. Час, праведзены далёка ад блізкіх.

Р. у некалькі месяцаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

расста́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расстацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расстава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. расставацца — расстацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)