распра́віцца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. распра́ўлюся распра́вімся
2-я ас. распра́вішся распра́віцеся
3-я ас. распра́віцца распра́вяцца
Прошлы час
м. распра́віўся распра́віліся
ж. распра́вілася
н. распра́вілася
Загадны лад
2-я ас. распра́ўся распра́ўцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час распра́віўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распра́віцца², 1 і 2 ас. не ўжыв., -пра́віцца; зак.

Разгладзіцца, зрабіцца роўным; выпраміцца.

Складкі на спадніцы расправіліся.

|| незак. распраўля́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распра́віцца¹, -пра́ўлюся, -пра́вішся, -пра́віцца; зак.

1. з кім. Учыніць расправу над кім-н., жорстка пакараць каго-н.

Р. са злачынцамі.

2. перан., з кім-чым. Управіцца з чым-н., паспець скончыць што-н. (разм.).

Р. з сенам.

|| незак. распраўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распра́віцца сов. распра́виться; учини́ть распра́ву

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распра́віцца ​1, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.

1. Учыніць расправу над. кім‑н.; пазбавіцца ад каго‑н., знішчыўшы або абясшкодзіўшы. Расправіцца з ворагамі. □ — Не змаглі вы самі асіліць Волата, дык мы з ім расправімся, — выхваляліся заморцы. Пальчэўскі.

2. перан. Разм. Управіцца з чым‑н., адолець, што‑н. Упэўнены, што калі ён так шчыра ўзяўся за вучобу, то хутка расправіцца з заданнем, Паўлік паспешліва пачаў сам сабе чытаць умову першай задачы. Краўчанка. // З’есці без астатку. Афіцэр расправіўся з курыцаю, выцер хустачкаю рот. Якімовіч. Ледзь толькі сакаляняты расправіліся з першай палёўкай, як маці прыляцела зноў і кінула ім новага грызуна. В. Вольскі.

распра́віцца ​2, ‑праўлюся, ‑правішся, ‑правіцца; зак.

Зрабіцца роўным, разгладзіцца, выпрастацца. А пойдуць у даль грукатаць перуны, Расправяцца ветразі, высахнуць снасць, — Адзін за адным павяслуюць чаўны. Лужанін. / у перан. ужыв. Прайшло, мінула колькі год, Узрос, расправіўся народ, Пайшоў ў жыцці на ўсё прыплод, Узняўся з поля ўмалот, З’явілася здабыткаў шмат. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распра́віцца (з кім-н.) mit j-m fértig wérden; mit j-m ábrechnen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

распра́виться​II сов. (учинить расправу) распра́віцца;

распра́виться с враго́м распра́віцца з во́рагам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распраўля́цца ​1, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.

Незак. да расправіцца ​1.

распраўля́цца ​2, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да расправіцца ​2.

2. Зал. да распраўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozprawić się

зак. расправіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разгла́дзіцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -дзіцца; зак.

1. Стаць гладкім, роўным, без складак і няроўнасцей.

Матэрыял разгладзіўся.

2. Расправіцца, знікнуць (пра маршчыны, няроўнасці).

Маршчыны разгладзіліся.

|| незак. разгла́джвацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)