распара́дчык

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. распара́дчык распара́дчыкі
Р. распара́дчыка распара́дчыкаў
Д. распара́дчыку распара́дчыкам
В. распара́дчыка распара́дчыкаў
Т. распара́дчыкам распара́дчыкамі
М. распара́дчыку распара́дчыках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

распара́дчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая адказвае за даручаную ёй справу і непасрэдна кіруе ёй.

Р. работ.

|| ж. распара́дчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. распара́дчыцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

распара́дчык м. распоряди́тель

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

распара́дчык, ‑а, м.

Асоба, якая адказвае за даручаную ёй справу і непасрэдна кіруе ёй. Распарадчык суда. □ А за сцэнаю галоўны распарадчык — Сёмка Чыжык. Прывешвае артыстам.. бароды, бровы падмазвае сажаю. Каваль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

распара́дчык м. Órdner m -s, -; Féstleiter m -s, -, Féstordner m (на святкаванні);

дырэ́ктар-распара́дчык léitender Diréktor

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

распоряди́тель распара́дчык, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

метрдатэ́ль, -я, мн. -і, -яў, м.

Распарадчык у рэстаране, які кіруе працай афіцыянтаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

administrator [ədˈmɪnɪstreɪtə] n. адміністра́тар; кіраўні́к спраў; распара́дчык

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

распара́дчыца, ‑ы, ж.

Жан. да распарадчык.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

круп’е́, нескл., м.

Саўладальнік або служачы ігральнага дома, распарадчык гульні і банкоўшчык.

[Фр. croupier.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)