раскірэ́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., што (разм.).

Шырока расставіць (ногі).

|| незак. раскірэ́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскірэ́чыць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. раскірэ́чу раскірэ́чым
2-я ас. раскірэ́чыш раскірэ́чыце
3-я ас. раскірэ́чыць раскірэ́чаць
Прошлы час
м. раскірэ́чыў раскірэ́чылі
ж. раскірэ́чыла
н. раскірэ́чыла
Загадны лад
2-я ас. раскірэ́ч раскірэ́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час раскірэ́чыўшы

Крыніцы: dzsl2007, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

раскірэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., што.

Разм. Тое, што і раскарачыць. [Стары ляснік] пахіліўся, раскірэчыў ногі і [зу]сім непрыгожа асеў к зямлі. Гарэцкі. Сцяпан раскірэчыў ногі, учапіўся рукамі за штакеціны. Асіпенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскіра́чваць, раскірэ́чыць разм. aus¦einánder spréizen, von sich strécken

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

раскірэ́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да раскірэчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскірэ́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад раскірэчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раскірэ́ка (раскире́ка) ’крываногі’ (Нас., Касп., ТСБМ), раскіра́ка (рыськіра́ка) ’тс’ (Бяльк., Сл. ПЗБ). Дыялектна абмежаваны фаналагічны карэлят, магчыма, пад балтыйскім уплывам, параўн. раскірэ́йда ’тс’ (Варл.), да раскара́ка (гл.). Дэвербатыў ад раскірэ́чыць ’шырока расставіць ногі’ (Нас.), раскіра́чыцца ’тс’ (Ян.) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)