разрыва́ць¹ гл. разарваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разрыва́ць² гл. разрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разрыва́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разрыва́ю разрыва́ем
2-я ас. разрыва́еш разрыва́еце
3-я ас. разрыва́е разрыва́юць
Прошлы час
м. разрыва́ў разрыва́лі
ж. разрыва́ла
н. разрыва́ла
Загадны лад
2-я ас. разрыва́й разрыва́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разрыва́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разрыва́ць I несов.

1. (разделять на части) разрыва́ть; (умерщвлять, разрывая — ещё) расте́рзывать;

2. перен. (прекращать) разрыва́ть, порыва́ть;

1, 2 см. разарва́ць

разрыва́ць II несов. (рылом — о животных) разрыва́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разрыва́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разарваць.

разрыва́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разры́ць, -ры́ю, -ры́еш, -ры́е; -ры́ты; зак., што.

Рыючы, раскідаць, развярнуць.

Р. двор.

|| незак. разрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разарва́ць, -ву́, -ве́ш, -ве́; -вём, -вяце́, -ву́ць; -ві́; -ва́ны; зак.

1. каго-што. Рэзкім рухам раздзяліць на часткі, парушыць цэласць чаго-н.; разадраць.

Р. ліст паперы.

Р. сукенку.

2. што. Узарваць знутры, разнесці на часткі, асколкі.

Трубы разарвала (безас.).

3. перан., што. Спыніць, парваць (адносіны, сувязь і пад.).

Р. дыпламатычныя зносіны.

Р. сувязі з сябрамі.

|| незак. разрыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разры́ў, -ры́ву, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разрыва́цца ​1, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разарвацца.

2. Зал. да разрываць ​1.

•••

Сэрца разрываецца гл. сэрца.

разрыва́цца ​2, ‑аецца; незак.

Зал. да разрываць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разрыва́нне I ср. разрыва́ние; см. разрыва́ць I 1

разрыва́нне II ср. разрыва́ние; см. разрыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rupture​2 [ˈrʌptʃə] v.

1. прарыва́ць, разрыва́ць; разрыва́цца;

a ruptured ulcer прабадна́я я́зва

2. надарва́цца

3. разрыва́ць (адносіны)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)