Verbum

анлайнавы слоўнік

разрыва́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разрыва́нне I ср. разрыва́ние; см. разрыва́ць I ¹

разрыва́нне II ср. разрыва́ние; см. разрыва́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздира́ние раздзіра́нне, -ння ср., разрыва́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разрыва́ние^I

1. раздзіра́нне, -ння ср.;

2. разрыва́нне, -ння ср.; см. разрыва́ть^I.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раздёргивание

1. расску́бванне, -ння ср.; разрыва́нне, -ння ср.;

2. расшмо́ргванне, -ння ср.; см. раздёргивать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rwanie

н.

1. вырыванне; разрыванне;

2. рэзкі боль;

3. спарт. рывок

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

разрыва́ние^II

1. раско́пванне, -ння ср.; разрыва́нне, -ння ср.;

2. разваро́чванне, -ння ср.; см. разрыва́ть^II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрагмента́цыя

(фр. fragmentation, ад лац. fragmentum = абломак, кавалак)

распаданне на дробныя часткі;

ф. міякарда — мнагакратны разрыў клетак сардэчнай мышцы;

2) разрыванне храмасомы або храматыды на часткі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

разры́в м.

1. (действие) разры́ў, -ры́ву м., разрыва́нне, -ння ср.;

разры́в дипломати́ческих отноше́ний разры́ў дыпламаты́чных адно́сін;

разры́в се́рдца разры́ў сэ́рца;

разры́в снаря́да разры́ў снара́да;

2. (отверстие, промежуток) разры́ў, -ры́ву м.;

3. (отсутствие связи) разры́ў, -ры́ву м.;

разры́в-трава́ разг., бот. разры́ў-трава́, -вы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)