разні́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. разні́к разнікі́
Р. разніка́ разніко́ў
Д. разніку́ разніка́м
В. разніка́ разніко́ў
Т. разніко́м разніка́мі
М. разніку́ разніка́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

разні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто займаецца рэзаннем жывёлы; мяснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разні́к, -ка́ м. резни́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разні́к, ‑а, м.

Той, хто займаецца рэзаннем жывёлы; мяснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разні́к м Fléischer m -s, -; Métzger m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Разні́к ’хто забівае жывёлу’ (шальч., Сл. ПЗБ), ’мяснік’ (Яруш.), укр. різни́к ’разнік’, ’прадавец мяса’, в.-луж. rěznik ’мяснік’. Ад рэ́заць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

убо́йщик разні́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

резни́к обл. разні́к, -ка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скотобо́ец жывёлабоец, -бо́йца м., разні́к, -ка́ м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Fléischer

m -s, - мясні́к, разні́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)