разні́к
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| разні́к | разнікі́ | |
| разніка́ | разніко́ў | |
| разніку́ | разніка́м | |
| разніка́ | разніко́ў | |
| разніко́м | разніка́мі | |
| разніку́ | разніка́х |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)