разва́льваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. разва́льваю разва́льваем
2-я ас. разва́льваеш разва́льваеце
3-я ас. разва́львае разва́льваюць
Прошлы час
м. разва́льваў разва́львалі
ж. разва́львала
н. разва́львала
Загадны лад
2-я ас. разва́львай разва́львайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час разва́льваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разва́льваць несов.

1. прям., перен. разва́ливать; разруша́ть;

2. разг. (сильно ранить, рассекать) раскра́ивать;

1, 2 см. развалі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разва́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разваліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развалі́ць, -валю́, -ва́ліш, -ва́ліць; -ва́лены; зак., што.

1. Разбураючы, паваліць, раскідаць.

Р. будыніну.

2. Прывесці ў стан развалу, у заняпад.

|| незак. разва́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разва́ливатьI несов. (к развали́ть)

1. разва́льваць, разбу́рваць, разбура́ць;

разва́ливать стену́ разва́льваць (разбура́ць) сцяну́;

2. перен. разва́льваць;

разва́ливать хозя́йство разва́льваць гаспада́рку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разва́льванне ср. разва́ливание; разруше́ние; см. разва́льваць1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

demolish [dɪˈmɒlɪʃ] v.

1. разбура́ць, разва́льваць; знішча́ць

2. зно́сіць, руйнава́ць (будынак)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разва́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да разваліцца.

2. Зал. да развальваць.

•••

Галава развальваецца гл. галава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

rozwalać

незак. развальваць, разбураць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Трусці́ць ‘ламаць, крышыць’, разбіваць на кавалкі, разбураць’ (Нас.), тру́сціць ‘ламаць, крышыць, развальваць’ (Некр. і Байк.). Гл. трушчыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)