разбушава́цца, -шу́юся, -шу́ешся, -шу́ецца; -шу́йся; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пачаць моцна бушаваць; стаць бурным (пра стыхійныя з’явы).

Разбушавалася непагода.

2. перан. Пачаць моцна шумець, буяніць (разм.).

Разбушаваўся бацька.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разбушава́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. разбушу́юся разбушу́емся
2-я ас. разбушу́ешся разбушу́ецеся
3-я ас. разбушу́ецца разбушу́юцца
Прошлы час
м. разбушава́ўся разбушава́ліся
ж. разбушава́лася
н. разбушава́лася
Загадны лад
2-я ас. разбушу́йся разбушу́йцеся
Дзеепрыслоўе
прош. час разбушава́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разбушава́цца сов.

1. разбушева́ться;

ве́цер ~ва́ўся — ве́тер разбушева́лся;

мо́ра ~ва́лася — мо́ре разбушева́лось;

2. (прийти в состояние ярости) разбушева́ться, разойти́сь;

п’я́ны ~ва́ўся — пья́ный разбушева́лся (разошёлся)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разбушава́цца, ‑шуюся, ‑шуешся, ‑шуецца; зак.

1. Пачаць моцна бушаваць; стаць бурным (пра стыхійныя з’явы). Пажар разбушаваўся. □ Уначы навальніца разбушавалася зноў. Карпаў. [Акіян] на другі дзень нашага плавання разбушаваўся і злосна са стогнам кідаў на цеплаход свае магутныя хвалі. Філімонаў.

2. перан. Разм. Пачаць буяніць, раз’ятрыцца. [Комлік] чакаў, што Кашын разбушуецца, учыніць скандал, але той толькі спахмурнеў на міг і падаўся ў кухню рыхтаваць закуску. Карпаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разбушава́цца

1. (пра вецер, мора і пад.) (lánge, stark) bráusen vi, tóben vi;

2. (раззлавацца) in Zorn [Wut, Raseréi] geráten*; áufbrausen vi (h, s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

разбушева́ться сов., прям., перен. разбушава́цца, расхадзі́цца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узыгра́ць

‘разгуляцца, разбушавацца (узыграла ўсмешка)’

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. узыгра́ю узыгра́ем
2-я ас. узыгра́еш узыгра́еце
3-я ас. узыгра́е узыгра́юць
Прошлы час
м. узыгра́ў узыгра́лі
ж. узыгра́ла
н. узыгра́ла
Загадны лад
2-я ас. узыгра́й узыгра́йце
Дзеепрыслоўе
прош. час узыгра́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

rozfalować się

зак. разбушавацца, расхадзіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

rozszaleć się

зак. расхадзіцца; разбушавацца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

взыгра́ть сов.

1. разгуля́цца; ажыві́цца; узвесялі́цца, развесялі́цца;

2. (о море) разбушава́цца;

◊

взыгра́ла душа́ узвесялі́лася душа́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)