Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ра́дыус, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У матэматыцы: адрэзак прамой лініі, які злучае цэнтр з любым пунктам акружнасці або паверхні шара.
2.перан. Велічыня ахопу чаго-н., вобласць распаўсюджання чаго-н.
Р. дзеяння авіяцыі.
|| прым.ра́дыусны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ра́дыусм., прям., перен. ра́диус;
р. акру́жнасці — мат. ра́диус окру́жности;
р. дзе́яння — ра́диус де́йствия
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ра́дыус, ‑а, м.
1. Адрэзак прамой, які злучае які‑н. пункт акружнасці або паверхні шара з цэнтрам, а таксама даўжыня гэтага адрэзка.
2.перан. Велічыня дзеяння, распаўсюджання чаго‑н. (у адносінах да якога‑н. цэнтра). Брыгада стаяла ў лясах і ў рэдкіх уцалелых ад карнікаў і авіябамбёжак лясных вёсачках у радыусе кіламетраў дванаццаць.Хадкевіч.
[Лац. radius — спіна, кола, прамень.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)