ра́дыус

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ра́дыус ра́дыусы
Р. ра́дыуса ра́дыусаў
Д. ра́дыусу ра́дыусам
В. ра́дыус ра́дыусы
Т. ра́дыусам ра́дыусамі
М. ра́дыусе ра́дыусах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ра́дыус, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. У матэматыцы: адрэзак прамой лініі, які злучае цэнтр з любым пунктам акружнасці або паверхні шара.

2. перан. Велічыня ахопу чаго-н., вобласць распаўсюджання чаго-н.

Р. дзеяння авіяцыі.

|| прым. ра́дыусны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ра́дыус м., прям., перен. ра́диус;

р. акру́жнасці — мат. ра́диус окру́жности;

р. дзе́яння — ра́диус де́йствия

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Радыус 1/197; 11/294

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

ра́дыус, ‑а, м.

1. Адрэзак прамой, які злучае які‑н. пункт акружнасці або паверхні шара з цэнтрам, а таксама даўжыня гэтага адрэзка.

2. перан. Велічыня дзеяння, распаўсюджання чаго‑н. (у адносінах да якога‑н. цэнтра). Брыгада стаяла ў лясах і ў рэдкіх уцалелых ад карнікаў і авіябамбёжак лясных вёсачках у радыусе кіламетраў дванаццаць. Хадкевіч.

[Лац. radius — спіна, кола, прамень.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

радыус

т. 13, с. 239

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ра́дыус м. матэм. Rádius m -, -di¦en, Hálbmesser m -s, -;

ра́дыус дзе́яння Aktiónsradius m, Réichweite f -, -n, Wírkungsbereich m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ра́дыус

(лац. radius = спіца, прамень)

1) адрэзак прамой, які злучае які-н. пункт акружнасці або паверхні шара з цэнтрам, а таксама даўжыня гэтага адрэзка;

2) перан. велічыня ахопу, сфера дзеяння, распаўсюджання чаго-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ра́дыус-ве́ктар

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ра́дыус-ве́ктар ра́дыус-ве́ктары
Р. ра́дыус-ве́ктара ра́дыус-ве́ктараў
Д. ра́дыус-ве́ктару ра́дыус-ве́ктарам
В. ра́дыус-ве́ктар ра́дыус-ве́ктары
Т. ра́дыус-ве́ктарам ра́дыус-ве́ктарамі
М. ра́дыус-ве́ктары ра́дыус-ве́ктарах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Радыус Галактыкі 3/302

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)