раве́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. раве́снік раве́снікі
Р. раве́сніка раве́снікаў
Д. раве́сніку раве́снікам
В. раве́сніка раве́снікаў
Т. раве́снікам раве́снікамі
М. раве́сніку раве́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

раве́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек аднолькавага ўзросту з кім-н.

Мы з ім равеснікі.

|| ж. раве́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раве́снік м. рове́сник, све́рстник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раве́снік, ‑а, м.

Чалавек аднаго ўзросту (або блізкі па ўзросту) з кім‑н. Хлопцы былі равеснікі — зялёныя гады, — кожнаму па васемнаццаць. Каваль. [Лемяшэвіч:] — Рая ўжо дарослая дзяўчына.. У яе фарміруецца характар. Ёй трэба быць у сваім асяроддзі, сярод равеснікаў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раве́снік м Áltersgenosse m -n, -n, Gléichaltrige (sub) m -n, -n;

быць чыім-н раве́снікам j-m gléichaltrig sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Раве́снік ’чалавек аднолькавага ўзросту з кім-небудзь’ (ТСБМ, Бяльк.), ’аднагодак’ (вільн., дзятл., карэл., віл., кам., Сл. ПЗБ); раве́сніца ’аднагодка’ (ТСБМ; навагр., шчуч., лід., Сл. ПЗБ). Рус. ровесник, укр. рове́сник, чэш. rovesník, польск. rowieśny ’аднаго ўзросту’. Суфіксальнае ўтварэнне ад той жа асновы, што і ро́ўны (гл.). Падобна на тое, што тут мела месца складанне асноў ро́ўны і вясна́ ў значэнні ’год’. Сной (Безлай, 3, 156) мяркуе, што на падставе гэтых форм можна рэканструяваць *orvesnikъ > ад прыметніка *orvesьnъ, другаснага ў адносінах да *orvьnъ ’роўны’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

аднаго́дак

‘равеснік’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аднаго́дак аднаго́дкі
Р. аднаго́дка аднаго́дкаў
Д. аднаго́дку аднаго́дкам
В. аднаго́дка аднаго́дкаў
Т. аднаго́дкам аднаго́дкамі
М. аднаго́дку аднаго́дках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

раве́сніца, ‑ы, ж.

Жан. да равеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аднаго́дак, -дка, мн. -дкі, -дкаў, м., чый або з кім (разм.).

Чалавек аднаго года нараджэння з кім-н.; равеснік.

|| ж. аднаго́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рове́сник аднаго́дак, -дка м., раве́снік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)