піса́ць, пішу́, пі́шаш, пі́ша; пішы́; пі́саны; незак.
1. што і без дап. Перадаваць на чым-н. якія-н. графічныя знакі.
П. літары. П. разборліва.
2. што. Складаць які-н. тэкст, ствараць літаратурны твор.
П. заяву.
П. вершы.
3. што аб кім-чым, пра каго-што і з дадан. сказам. Паведамляць ці выказваць што-н. пісьмова.
Газеты пішуць пра падзеі ў горадзе. П. пра дасягненні нацыянальнага мастацтва.
4. каму. Звяртацца да каго-н. пісьмова.
П. у вышэйшыя інстанцыі.
5. што. Ствараць творы жывапісу.
П. пейзаж.
◊
Закон не пісаны для каго або каму (разм.) — пра таго, хто дзейнічае, як яму захочацца.
Дурням закон не пісаны.
Пішы прапала (разм.) — аб непазбежнасці якой-н. страты, няўдачы і пад.
|| зак. напіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны.
|| наз. піса́нне, -я, н. (да 1, 2,4 і 5 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
піса́ць несов., в разн. знач. писа́ть;
хло́пчык навучы́ўся п. — ма́льчик научи́лся писа́ть;
п. лі́тары — писа́ть бу́квы;
п. пісьмо́ — писа́ть письмо́;
п. ве́ршы — писа́ть стихи́;
п. аб дасягне́ннях саве́цкага маста́цтва — писа́ть о достиже́ниях сове́тского иску́сства;
ён мне даўно́ не піса́ў — он мне давно́ не писа́л;
п. фа́рбамі — писа́ть кра́сками;
◊ пішы́ прапа́ла! — пиши́ пропа́ло!;
пайшла́ п. губе́рня — шутл., уст. пошла́ писа́ть губе́рния
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)
піса́ць, пішу, пішаш, піша; незак.
1. што і без дап. Перадаваць на паперы або на іншым матэрыяле якія‑н. графічныя знакі. Пісаць літары. □ З літар складаецца слова. Слова піша чалавек. Чорны. // без дап. Умець перадаваць на пісьме літары, словы і пад. [Лютынскі:] Я, пане, і сам ні чытаць, ні пісаць па-польску не ўмею. Крапіва. Ад .. брата [Наташа] навучылася чытаць і пісаць і хутка пачала рабіць гэта нават лепш, чым ён. Шамякін. // без дап. Быць прыгодным для пісання. Пяро дрэнна піша.
2. што. Складаць які‑н. пісьмовы тэкст. Рыгор паспешна кінуўся да стала і хапіўся пісаць лісты. Гартны.
3. што, аб кім-чым або з дадан. сказам. Паведамляць аб чым‑н., выказваць што‑н. у пісьмовай форме. З Петраграда Адаму пісаў брат, што там рабочыя бунтуюць. Корбан.
4. што і без дап. Складаць і запісваць літаратурны, навуковы або музычны твор. Пісаць апавяданні. Пісаць дысертацыю. Пісаць оперу. // без дап. Займацца літаратурнай дзейнасцю, быць пісьменнікам. Я баяўся, каб Барыс зусім не кінуў пісаць. Бядуля. // у што. Змяшчаць свае творы ў якім‑н. перыядычным выданні. [Пахлябіч:] — Пачні пісаць у газету, я табе нават скажу, што напісаць на першы раз. Чорны.
5. што і без дап. Ствараць творы жывапісу. Палянку мастак добра ведаў: ужо трэцюю восень прыязджаў ён сюды пісаць асенні эцюд. Даніленка.
•••
І пайшла пісаць губерня гл. губерня.
Пішы прапала — аб непазбежнасці якой‑н. страты, няўдачы і пад.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
піса́ць
1. schréiben* vt;
піса́ць бацька́м an die [den] Éltern schréiben*;
2. (ствараць) schréiben* vt; sich schríftstellerisch betätigen (быць пісьменнікам);
3. (фарбамі) málen vt;
◊ гэ́та ві́ламі па вадзе́ напі́сана ≅ das ist noch sehr zwéifelhaft; das steht noch in den Stérnen;
ду́рню зако́н не піса́ны für Dúmme gibt es kein Gesétz
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Піса́ць ’перадаваць (на паперы) графічныя знакі’, ’складаць пісьмовы тэкст’, ’складаць літаратурны або музычны твор’ (ТСБМ, Яруш., Сл. ПЗБ, ТС, Бяльк., Стан.), даўг. ’маляваць’ (Сл. ПЗБ), піса́ты ’распісваць посуд’ (Вярэн.), пі́снуць ’чыркнуць, зрабіць рыску’ (ТС); піса́цца ’рэгістраваць шлюб’ (Касп.; воран., Сл. ПЗБ; ашм., Сцяшк. Сл.), мсцісл. ’перапісвацца’ (Юрч. СНЛ). Укр. писа́ти, рус. писа́ть; польск. pisać, н.-луж. pisaś, в.-луж. pisać, чэш. psáti, славац. písať, славен. písati, серб.-харв. пи́сати, макед. пише, балг. пиша, ст.-слав. пьсати. Прасл. *pьsati і *pisati, роднаснае ст.-прус. peisāi ’яны пішуць’, літ. piẽšti ’маляваць фарбамі’, ’рысаваць вуглём’, ст.-інд. pim̊śati ’аздабляе, фармуе’, ст.-перс. ni‑pišta ’запісаны’, тахар. B pinkam ’піша’, ст.-грэч. ποικίλος ’стракаты’, лац. pingō, ‑ere < першаснае *pinkō (Эрну–Мее, 2, 508) ’маляваць’, ’вязаць іголкай’, ст.-в.-ням. fêh ’стракаты’ < і.-е. *pei̯kʼ‑. Слова з асновай *pьs‑ утварылася паводле *bьrati ’браць’. Першаснае значэнне ў *pьsati было ’маляваць’ (Міклашыч, 270; Траўтман, 210; Фасмер, 3, 266; Махэк₂, 495; Бязлай, 3, 40).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
проставля́ть несов. ста́віць; піса́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)
scribble2 [ˈskrɪbl] v. піса́ць неакура́тна, піса́ць спяша́ючыся; крэ́мзаць, крамзо́ліць, чы́ркаць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
загагу́ліна, -ы, мн. -ы, -лін, ж. (разм.).
Мудрагелісты загіб, кручок.
Пісаць з загагулінамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
папі́сваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.
Час ад часу, зрэдку пісаць.
П. вершы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)