Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пілю́ля, -і, мн. -і, -лю́ль, ж.
Лякарства, спрасаванае ў форме галачкі, шарыка.
Прыняць пілюлю ад кашлю.
Паднесці пілюлю (таксама перан.: зрабіць што-н. непрыемнае; разм.). Праглынуць пілюлю (таксама перан.: моўчкі сцярпець справядлівы папрок, непрыемную для сябе праўду).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
пілю́ляж. пилю́ля;
◊ праглыну́ць ~лю — проглоти́ть пилю́лю;
пазалаці́ць ~лю — позолоти́ть пилю́лю;
падне́сці ~лю — поднести́ пилю́лю;
го́ркая п. — го́рькая пилю́ля
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пілю́ля, ‑і, ж.
Лякарства, спрасаванае ў форме галачкі, шарыка. [Урач] даў пілюляў, «каб прапацець», і загадаў везці Валодзю назад.Карпюк.Урач памацаў пульс, тэмпературу змераў, Паслухаў, што рабіць патрэбна, расказаў І хвораму пілюлі прыпісаў.Корбан.
•••
Паднесці пілюлюгл. паднесці.
Праглынуць пілюлюгл. праглынуць.
[Лац. pilula.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пілю́ляж. Pílle f -, -n;
праглыну́ць пілю́люéine Pílle schlúcken
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
Пілю́ля ’лякарства, спрасаванае ў форме галачкі’ (ТСБМ). З рус.пилю́ля, якое з франц.pilule (Фасмер, 3, 262) < лац.pilula ’шарык’, ’мячык’ < pila ’мячык’, ’клубок’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пілю́ля
(лац. pilula)
1) лякарства ў выглядзе цвёрдага шарыка (напр. прыпісаць пілюлі);