пі́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

1. Маленькая ручная піла.

2. Інструмент для догляду пазногцяў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пі́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пі́лка пі́лкі
Р. пі́лкі пі́лак
Д. пі́лцы пі́лкам
В. пі́лку пі́лкі
Т. пі́лкай
пі́лкаю		 пі́лкамі
М. пі́лцы пі́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пі́лка ж.

1. (действие) пи́лка;

п. дроў — пи́лка дров;

2. уменьш., в разн. знач. пи́лка;

купі́ць сабе́ ручну́ю ~ку — купи́ть себе́ ручну́ю пи́лку

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пі́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Маленькая ручная піла. Крыху далей шастала пілка і адлічваліся гулкія ўдары сякер. Гартны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́лка ж

1. (дзеянне) Sägen n -s;

2. (лобзік) Láubsäge f -, -n;

3. памянш ад піла

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пілка ’мяч’ (Шпіл.; Нас.; Сцяшк. Сл.), ’футбол’ (маст., Сл. ПЗБ), ст.-бел. пила, пилка ’мяч’. Запазычана са ст.-польск. piła, piłka ’тс’, якое узыходзіць да лац. pila ’мяч’, ’клубок’ (Насовіч. 414; Булыка, Лекс. запазыч., 118; Банькоўскі, 2, 582). Сюды ж пілэ́чка ’кавалак апрацаванай гліны на адну пасудзіну’ (беласт., ЖНС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ло́бзік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тонкая вузкая пілка ў рамцы для выпілоўвання ўзораў.

|| прым. ло́бзікавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

nail file [ˈneɪlfaɪl] n. пі́лка для пазно́гцяў

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

saw​1 [sɔ:]n. піла́, пі́лка;

a circular saw цыркуля́рка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ло́бзік, ‑а, м.

Ручны інструмент для выпілоўвання ўзораў, а таксама тонкая вузкая пілка ў такім інструменце.

[Ад ням. Laubsäge.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)