пігу́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пігу́лка пігу́лкі
Р. пігу́лкі пігу́лак
Д. пігу́лцы пігу́лкам
В. пігу́лку пігу́лкі
Т. пігу́лкай
пігу́лкаю		 пігу́лкамі
М. пігу́лцы пігу́лках

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пігу́лка ж разм гл пілюля

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пігу́лка, піґу́лка, піґу́лчына ’пілюля, таблетка’ (Яруш., Нас., Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ; лун., Шатал.; віл., Жыв. сл.; Скарбы; міёр., Нар. словатв.). З польск. pigułka, якое ў форме piguła узнікла ў выніку распадабнення з piluła, — апошняе з лац. pilula ’шарык’ < pila; параўн. ням. Pille ’пілюля’ (Брукнер, 413).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

the pill

пігу́лка супро́ць цяжа́рнасьці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Pastílle

f -, -n ляпёшка, пігу́лка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Tablétte

f -, -n табле́тка, пігу́лка, ляпёшка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

pill

[pɪl]

n.

пілю́ля f. (лек); пігу́лка f.; табле́тка f.

•

- the pill

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)