Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пушча́цьнесов., см. пуска́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пушча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак.да пусціць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пушча́ць ’пускаць’ (Шат., Бяльк.), ’браць кватарантаў; кідаць’ (Сл. ПЗБ), ’раставаць’: снег пушчае (дзятл., там жа), рус.пуща́ть ’пускаць’, польск.puszczać, чэш.poušteti ’выпускаць, пускаць’, славац.pusťať, в.-луж.pušćeć, н.-луж.pušćaś, серб.-харв.пу̏штати, славен.púščati, балг.пу́щам, ст.-слав.поуштати. Прасл.*pustjati суадноснае з *pustiti, ва ўсходніх славян звычайна *puskati (< *pus(t)kati, Банькоўскі, 2, 967), гл. пускаць. Усё да *pustъ (гл. пусты), паводле Сноя (516), першапачаткова ’рабіць бязлюдным, пакідаць’, гл. таксама Фасмер, 3, 416; Скок, 3, 82; Шустар-Шэўц, 2, 1194. Адсюль пушча́й ’няхай’ (Ян.; смарг., Сл. ПЗБ), параўн. рус.пуска́й ’тс’ (ад пускать).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пушча́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1.Разм.Незак.да пусціцца.
2.Зал.дапушчаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Перапу́шчаны ’ператоплены’ (Скарбы), перапусці́ць ’ператапіць (пра тлушч)’ (карэл., Шатал.). Да пушча́ць ’дазваляць вольна цячы’: пушчаць кроў (Нас.), магчыма, польск.przepuścić ’ператапіць’, першапачаткова — ’пускаць праз што-небудзь (цераз вароты, праз вузкую адтуліну, рэшата і пад.)’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзеся́цкі, ‑ага, м.
Выбарная асоба з сялян, якая ў дарэвалюцыйнай вёсцы выконвала паліцэйскія абавязкі. Стараста зачыніў у стопцы дзверы і загадаў дзесяцкаму нікога туды не пушчаць, пакуль не прыедзе ўраднік.Галавач.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
throw dust in one’s eyes
пушча́ць пыл у во́чы
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
start the ball rolling
распачына́ць, пача́ць пра́цу, пушча́ць спра́ву ў ход
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)