пучко́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пучко́вы пучко́вая пучко́вае пучко́выя
Р. пучко́вага пучко́вай
пучко́вае		 пучко́вага пучко́вых
Д. пучко́ваму пучко́вай пучко́ваму пучко́вым
В. пучко́вы (неадуш.)
пучко́вага (адуш.)		 пучко́вую пучко́вае пучко́выя (неадуш.)
пучко́вых (адуш.)
Т. пучко́вым пучко́вай
пучко́ваю		 пучко́вым пучко́вымі
М. пучко́вым пучко́вай пучко́вым пучко́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пучко́вы пучко́вый

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пучко́вы, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з пучкоў; які мае выгляд пучкоў (у 1 знач.). Пучковая морква.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пучо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. гл. пук.

2. Мноства чаго-н., што разыходзіцца з аднаго месца, адной кропкі.

П. прамянёў.

|| прым. пучко́вы, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пучко́вый пучко́вы;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ЛАБА́НЧЫК, арапчык,

пучковы, папулярная назва рас. імітацыі нідэрландскага дуката ў 1735—1869. У афіц. дакументах упамінаецца як «вядомая манета». На аверсе — выява рыцара з пучком 7 стрэл у правай руцэ і мячом у левай, кругавая легенда на лац. мове, на рэверсе — у квадратным картушы пяцірадковая легенда на лац. мове. Прызначаўся спачатку толькі для выплат за мяжой, паступова заняў значнае месца і ва ўнутр. абарачэнні. З 19 ст. Л. звычайна выплачвалі жалаванне вайскоўцам на ўскраінах Рас. імперыі — у Сярэдняй Азіі, на Каўказе, у Царстве Польскім.

т. 9, с. 80

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)