пу́тацца
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
пу́таецца |
пу́таюцца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
пу́таўся |
пу́таліся |
| ж. |
пу́талася |
| н. |
пу́талася |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пу́тацца несов., страд. пу́таться, спу́тываться; см. пу́таць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пу́тацца, ‑аецца; незак.
Зал. да путаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пу́тацца ’шумець, пеніцца’ (іўеў.). Лаўчутэ (Балтизмы, 49), са спасылкай на Вяржбоўскага, выводзіць з літ. putóti ’пеніцца’. Гл. таксама пу́ты ’пена’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
pętać się
незак. разм. путацца; бадзяцца; цягацца
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
спу́тываться
1. блы́тацца, зблы́твацца;
2. (с кем) прост. звя́звацца, злы́гвацца;
3. страд. блы́тацца, зблы́твацца; пу́тацца; см. спу́тывать.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Путні́на ’гультайка’ (чач., Мат. Гом.), ’свавольнік’ (Юрч. Фраз. 1), пу́тніца ’тс’ (там жа), рус. путница ’распутная жанчына’. Ад путны ’спраўны, здольны’ (гл.) з супрацьлеглым значэннем, параўн. смал. путнина ’штосьці добрае, прыдатнае для працы’, магчыма, у выніку збліжэння з путацца ’бадзяцца’, гл. путаць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пу́таць ’звязваць ногі путам; блытаць’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ, Бяльк., ТС), ’збіваць з толку; гаварыць блытана, непаслядоўна’ (Нас., Бяльк., Шат.), ’пятляць’ (ТС), укр. пу́тати ’надзяваць путы’, рус. пу́тать ’путаць, блытаць’, польск. pętać ’надзяваць путы, кайданы’, чэш. poutati ’тс’, славац. putať ’тс’, в.-луж. putać ’тс’. Арэальная паўночнаславянская інавацыя ад *pǫto, гл. пу́та, другасныя значэнні, магчыма, пад уплывам *pǫtъ ’пуць, шлях; толк’; параўн. фразеалагізм зводзіць з пуці ’збіваць з толку, блытаць’, сюды ж пу́тацца ’сноўдацца; блытацца’, рус. пу́таться ’тс’, польск. pętać się ’настойліва нечым займацца; поўзаць, блытацца пад нагамі’ (апошняе значэнне, паводле Банькоўскага, 2, 539, — з рускай).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пу́таться
1. в разн. знач. блы́тацца;
ни́тки пу́таются ні́ткі блы́таюцца;
мы́сли пу́таются ду́мкі блы́таюцца;
2. (вмешиваться) разг. блы́тацца; уме́швацца;
пу́таться не в своё де́ло уме́швацца не ў сваю́ спра́ву;
3. страд. блы́тацца; уме́швацца; пу́тацца; см. пу́тать.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)