пустэ́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. пустэ́льнік пустэ́льнікі
Р. пустэ́льніка пустэ́льнікаў
Д. пустэ́льніку пустэ́льнікам
В. пустэ́льніка пустэ́льнікаў
Т. пустэ́льнікам пустэ́льнікамі
М. пустэ́льніку пустэ́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пустэ́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Чалавек, які з рэлігійных меркаванняў адмовіўся ад зносін з людзьмі і пасяліўся ў бязлюдным месцы.

Манах-п.

2. перан. Пра чалавека, які жыве ў адзіноце, у бязлюдным месцы.

|| ж. пустэ́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. пустэ́льніцкі, -ая, -ае.

Пустэльніцкае жыццё.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пустэ́льнік м.

1. пусты́нник, затво́рник, отше́льник;

2. перен. (живущий уединённо) затво́рник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пустэ́льнік, ‑а, м.

Чалавек, які з рэлігійных меркаванняў адмовіўся ад зносін з людзьмі і пасяліўся ў бязлюдным месцы. Манах-пустэльнік. // Пра чалавека, які жыве ў адзіноце, у бязлюдным месцы. — А, во дзе ты, пустэльнік! — радасна сказала [Марына] Кудлачу, які маляваў за сталом. Алешка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пустэ́льнік м. рэл., тс. перан. Éinsiedler m -s, -, Eremít m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пустэ́льнік ’самотнік, пустыннік’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ, Шат., Яруш., Бяльк.): абʼявіўса ў лесе велікі пустэльнік (Сержп.), ст.-бел. пустелникъ ’тс’. Запазычанне з польск. pustelnik ’тс’, гл. Цвяткоў, Запіскі, 2, 57 (рэфлекс э́ на месцы ъ); Булыка, Лекс. запазыч., 175; польск. pustelnik < pustylnik, pustynnik (l у выніку дысіміляцыі ln < nn) ад pustynia (Банькоўскі, 2, 966); спецыяльна гл. таксама Дэптухова, JP, 1972, 207–211. Іншага паходжання пусце́льніца ’пустадомка’ (ТС), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сымон Пустэльнік, гл. Бядуля З.

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

пустэ́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да пустэльнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

anchorite [ˈæŋkəraɪt] n. анахарэ́т; пустэ́льнік

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hermit [ˈhɜ:mɪt] n. пустэ́льнік; пустэ́льніца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)