Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
пустэ́льняж. пусты́ня
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пустэ́льня, ‑і, ж.
Тое, што і пустыня. Вярблюды ідуць, вярблюды Павольна адмерваюць крок, Па гліне сухой, па грудах — Пустэльняй ідуць здалёк.Хведаровіч.Пайшоў, як волат, праз пяскі Пустэльняю Турксіб.Броўка.Направа ўзнімалася зялёнае ўзгор’е вялікага кургана. Гэта быў аазіс у пагібельнай пустэльні балот.Самуйлёнак.Перад намі на поўначы дзікай У пустэльнях растуць гарады.Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пустэ́льняж. Wüste f -, -n; Ödland n -(e)s, -ländereien; bráchliegendes Land
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Пустэ́льня ’адасобленае месца, пустка, пустыня’ (Нас., Бяльк.; Шат.), ’закінуты, занядбаны куток, месца толькі для пустынніка’ (Др.), ’вялікі будынак’ (Жд. 1), pustélnia ’вялікая і няўтульная хата’ (Варл.). Запазычана з польск.pustelnia ’тс’ (Цвяткоў, Запіскі, 2, 57), апошняе, паводак Банькоўскага (2, 966), наватвор Славацкага (1847) на базе pustelnik, гл. папярэдняе слова.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пустэ́льня
1. Неўрадлівае поле (Зах. Бел.Др.-Падб.Слаўг.).
2. Пустое месца; глуш (Зах. Бел.Др.-Падб.).
Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)
пустэ́льны, -ая, -ае.
1.гл.пустэльня.
2. Бязлюдны, пусты.
П. дом.
|| наз.пустэ́льнасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пу́ста ’нежылое памяшканне, пустата’ (Ян.); параўн. серб.-харв.пу̏ста ’стэп’, макед.пуста ’тс’, славен.pusta ’стэп; пустэльня’, пра старажытнасць якіх сведчыць і запазычанае венг.puszta ’тс’, што, відаць, дае падставы для рэканструкцыі прасл.*pusta ’бязлюднае месца, пустэльня’ (субстантываваны прыметнік ад *pustъ, гл. пусты).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Wüste
f -, -n пусты́ня, пустэ́льня
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)