пудлі́вы

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пудлі́вы пудлі́вая пудлі́вае пудлі́выя
Р. пудлі́вага пудлі́вай
пудлі́вае		 пудлі́вага пудлі́вых
Д. пудлі́ваму пудлі́вай пудлі́ваму пудлі́вым
В. пудлі́вы (неадуш.)
пудлі́вага (адуш.)		 пудлі́вую пудлі́вае пудлі́выя (неадуш.)
пудлі́вых (адуш.)
Т. пудлі́вым пудлі́вай
пудлі́ваю		 пудлі́вым пудлі́вымі
М. пудлі́вым пудлі́вай пудлі́вым пудлі́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пудлі́вы, см. пужлі́вы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пудлі́вы, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і пужлівы. [Цімох] трымае за аброць маладога пудлівага каня, на якім прыехаў па гасцей. Пальчэўскі. Цікаўны і пудлівы абывацель адным вокам пазіраў з-за фіранкі на вуліцу. Мурашка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пудлі́вы гл. пужлівы

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

płochliwy

палахлівы, пужлівы; пудлівы; ляклівы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Пу́дкі ’пужлівы, палахлівы’ (ТСБМ, барыс., ст.-дар., Сл. ПЗБ; ТС, ПСл), пудлі́вы ’тс’ (Шат., Бяльк., Сл. ПЗБ, ТС). Да пудзіць, пуд 2 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

flighty

[ˈflaɪti]

adj.

1) няста́лы; ве́траны; капры́зны; лёгкаду́мны, пусты́, несур’ёзны

2) прыдуркава́ты

3) пудлі́вы (пра каня́)

4) мімалётны, недаўгаве́чны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

баязлівы, палахлівы, нерашучы, маладушны, пужлівы, пудлівы, пудкі; труслівы, тхараваты (абл.); заечы (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)