пря́дать несов., уст.

1. (отскакивать) адска́кваць;

2. (ушами) стры́гчы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тарапі́цца несов., обл. (о лошади) пуга́ться, пря́дать уша́ми

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застры́гчы I сов., разг. (начать стричь ножницами) застри́чь

застры́гчы II сов., разг. (о лошади) нача́ть пря́дать, нача́ть прясть;

конь застры́г вуша́мі — конь на́чал пря́дать (прясть) уша́ми

застры́гчы III сов., этн., разг. застри́чь;

з. маладу́ю — застри́чь неве́сту

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

тапы́рыць несов.

1. топо́рщить; еро́шить; (шерсть, щетину — ещё) щети́нить; (перья — ещё) хо́хлить;

2. (уши) настора́живать; пря́дать (ушами)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пра́нуць (пря́куць) ’стукнуць, ударыць’ (Нас.), пря́даць ’бегаць’ (Растарг.). Рус. пря́нуть, воспря́нуть, дзеяслоў зак. тр. да пря́дать ’скакаць, варушыць’, укр. пря́нути ’кінуць’, серб.-харв. пре̏дати ’баяцца’, пре̏нуты се ’ўстаць, ажыць’, ’ускочыць спрасонку’, славен. oprésti, prédem ’валіцца з ног’. Прасл. *prędati — ітэратыў ад *pręsti (гл. прасць) (Скок, 3, 33). Роднасныя ст.-ісл. spretta, spratt ’прабівацца (узыходзіць), лопацца’, англ. sprint ’бегчы на кароткую дыстанцыю, веславаць з усяе сілы’, с.-в.-ням. sprenzen ’ірваць, пырскаць’ (Фасмер, 3, 394. з літ-рай; Борысь, Зб. Відоескаму, 51–54). Параўн. таксама з іншым вакалізмам пруд, прудкі. Гл. яшчэ напрануць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

тапы́рыцца несов.

1. топо́рщиться; (поднимать шерсть, щетину — ещё) щети́ниться; (поднимать перья — ещё) хо́хлиться;

2. (о лошади) настора́живать у́ши, стричь уша́ми; пря́дать уша́ми;

3. разг. упря́миться, арта́читься

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

стры́гчы несов.

1. в разн. знач. стричь;

с. валасы́ — стричь во́лосы;

с. кліе́нта — стричь клие́нта;

с. аве́чак — стричь ове́ц;

2. (ушами) стричь, пря́дать, прясть;

конь спыні́ўся і пача́ў с. вуша́мі — конь останови́лся и стал стричь (пря́дать, прясть) уша́ми;

◊ с. купо́ны — стричь купо́ны;

с. (усі́х) пад адзі́н грэ́бень — стричь (всех) под одну́ гребёнку;

аве́чку ~гу́ць, а бара́н дрыжы́ць — овцу́ стригу́т, а бара́н дрожи́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Пруд 1 прудок ’будынак млына; млын (звычайна вадзяны)’ (Нас., Шат., Мік., Яруш., Бяльк., Касп.; маг., Шн. 2; полац., Нар. лекс.; Мат. Маг., дубр., Хрэст. дыял.), ’невялікі вадаём, сажалка’, ’раўчак’, ’яма ў вадаёме’ (калінк., гродз., паст., воран., Сл. ПЗБ), ’штучнае возера, ставок’ (Касп., Мік., Мядзв.), ’курган, высокае месца, якое агібаецца ракой’ (слаўг., Яшк.). Сюды ж пру́днік ’млынар’ (Нас., Касп., Мік.). Рус. пруд ’сажалка’, укр. пруд ’хуткае цячэнне’, ст.-рус. прудъ ’паток, напор; запруджанае месца’, польск. prąd ’паток, цячэнне’, чэш. proud, славац. prúd ’тс’, серб.-харв. пру̑д ’водмель, дзюна’, славен. pród ’галька, водмель’. Прасл. *prǫdъ перш за ўсё ў значэнні ’тое, што стварае перашкоду, сціскае, звужае магчымасці вольнай плыні’, найлепш прадстаўленае ў запру́да ’гаць, плаціна’; чаргуецца з pręd‑, якое ў пра́нуць ’кінуць’, рус. пряда́ть, пря́нуть ’адскочыць’. Роднасныя ў іншых і.-е. мовах: с.-в.-ням. sprinzen ’скакаць’, ст.-ісл. spretta ’скакаць; пырскаць, пускаць парасткі, струменіць’, с.-в.-ням. sprenzen ’пырскаць, крапіць’, spranz ’ускокванне; прарастанне’ (гл. Міклашыч, 263; Махэк₂, 485 і наст.; Фасмер, 3, 388; тут гл. і інш. літ-py; Бязлай, 3, 125; Банькоўскі, 2, 768; ЕСУМ, 4, 616; Шустар-Шэўц, 2, 1163).

Пруд 2, прут, пруды́ ’паз у драўляным посудзе’ (лаг., віл., Сл. ПЗБ), прут ’паз’ (круп., Нар. сл.). Гл. апруды, абруд, прыд.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ву́шы, -шэ́й (ед. ву́ха ср.) у́ши;

◊ в. аб’е́сці — прожужжа́ть у́ши; надое́сть;

в. вя́нуць — у́ши вя́нут;

вы́цягнуць з в. — вы́тащить за́ уши;

дайсці́ да (чыіх) вушэ́й — дойти́ до уше́й (кого, чьих);

за вуша́мі — трашчы́ць за уша́ми трещи́т;

за в. не адця́гнеш — за́ уши не отта́щишь;

за в. цягну́ць — (каго) за́ уши тащи́ть (кого);

закаха́цца па в. — влюби́ться по́ уши;

мець в. — слу́шать, прислу́шиваться;

мець свае́ во́чы і в. — име́ть свои́ глаза́ и у́ши;

накруці́ць в. — надра́ть у́ши;

на свае́ (ула́сныя) в. чуць — слы́шать со́бственными уша́ми;

натапы́рыць в. — навостри́ть у́ши;

не ба́чыць як сваі́х вушэ́й — не вида́ть как свои́х уше́й;

не ве́рыць сваі́м вуша́м — не ве́рить свои́м уша́м;

па в. ў гра́зі — по́ уши в грязи́;

па в. ў даўга́х — по́ уши в долга́х;

па са́мыя в. — по са́мые у́ши, по́ уши;

пачырване́ць да вушэ́й — покрасне́ть до уше́й;

пець (напе́ць) у в. — дуть, петь (наду́ть, напе́ть) в у́ши;

прапусці́ць мі́ма вушэ́й — пропусти́ть ми́мо уше́й;

пратрубі́ць (пракрыча́ць) в. — (каму) прожужжа́ть (прокрича́ть, протруби́ть) у́ши (кому);

разве́сіць в. — разве́сить у́ши;

стая́ць у вуша́х — стоя́ть в уша́х;

стры́гчы вуша́мі — стричь (пря́дать, прясть) уша́ми;

уве́сці ў в. — (каму) подсказа́ть (кому); надоу́мить (кого);

хоць в. затыка́й — хоть у́ши затыка́й;

хто парася́ ўкраў, у таго́ ў вуша́х пішчы́ць — посл. на во́ре ша́пка гори́т;

і сце́ны в. ма́юць — посл. и у стен у́ши есть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)