прыё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. прыё́р прыё́ры
Р. прыё́ра прыё́раў
Д. прыё́ру прыё́рам
В. прыё́ра прыё́раў
Т. прыё́рам прыё́рамі
М. прыё́ру прыё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

прыёр м., церк. прио́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыёр, ‑а, м.

Настаяцель у каталіцкіх мужчынскіх манастырах.

[Ад лац. prior — першы, старэйшы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыёр

т. 13, с. 66

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прыёр

(лац. prior = першы, старэйшы)

настаяцель у каталіцкіх мужчынскіх манастырах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

прио́р церк. прыёр, -ра м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

przeor

м. прыёр, ігумен (каталіцкага манастыра)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БАНІВА́Р

(Bonnivard, Bonivard) Франсуа дэ (лют. 1493, Савоя — канец 1570),

швейцарскі паліт. дзеяч, гуманіст. З 1514 прыёр абацтва Сен-Віктор каля Жэневы. У 1528 удзельнічаў у барацьбе за незалежнасць Жэневы ад герцага савойскага Карла III, за што ў 1530 зняволены ў падзямелле Шыльёнскага замка (Банівар — прататып «Шыльёнскага вязня» Дж.Байрана). У 1536 вызвалены бернцамі, якія паўсталі. Пакінуў жэнеўскія хронікі (выд. Ў 1831).

т. 2, с. 279

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)