прытупі́ць, -уплю́, -у́піш, -у́піць; -у́плены; зак., што.

1. Трохі затупіць.

П. нож.

2. перан. Аслабіць, зрабіць менш успрымальным.

П. памяць.

П. пільнасць.

|| незак. прытупля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. прытупле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытупі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. прытуплю́ прыту́пім
2-я ас. прыту́піш прыту́піце
3-я ас. прыту́піць прыту́пяць
Прошлы час
м. прытупі́ў прытупі́лі
ж. прытупі́ла
н. прытупі́ла
Загадны лад
2-я ас. прытупі́ прытупі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час прытупі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прытупі́ць сов., прям., перен. притупи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытупі́ць, ‑туплю, ‑тупіш, ‑туліць; зак., што.

1. Зрабіць тупейшым, трохі затупіць. Прытупіць разец. Прытупіць брытву. □ Ты бачыў іх, хто аб чужыя танкі Паспеў штыкі знянацку прытупіць. Гаўрусёў.

2. перан. Зрабіць менш адчувальным, менш успрыімлівым да чаго‑н. Прытупіць пільнасць. □ Незнаёмыя месцы, цікавая работа прытупілі адчуванне страты. Шыцік. — Калектыўнае гаспадаранне ў арцелі прытупіць пачуццё індывідуалізму. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытупі́ць

1. (нож і г. д.) stumpf máchen; ábstumpfen vt;

2. перан. ábstumpfen vt; schwächen vt (аслабіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прытупля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да прытупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

притупи́ть сов., прям., перен. прытупі́ць; см. притупля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прытупля́ць гл. прытупіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прытупля́ць несов., прям., перен. притупля́ть; см. прытупі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падтупі́ць, ‑туплю, ‑тупіш, ‑туліць; зак., што.

Разм. Тое, што і прытупіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)