прытупі́ць

1. (нож і г. д.) stumpf máchen; ábstumpfen vt;

2. перан. ábstumpfen vt; schwächen vt (аслабіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прытупля́ць гл. прытупіць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ábbrauchen

vt зно́шваць (адзенне); ein Wérkzeug ~ прытупі́ць інструме́нт

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ábnutzen, ábnützen

1.

vt зно́шваць (вопратку); прытупля́ць

ein Mésser ~ — прытупі́ць нож

2.

(sich) зно́швацца; прытупля́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)