Прысяжныя засядацелі 8/608; 10/105

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

прысяжныя засядацелі

т. 13, с. 84

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прыся́жны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. прыся́жны прыся́жная прыся́жнае прыся́жныя
Р. прыся́жнага прыся́жнай
прыся́жнае		 прыся́жнага прыся́жных
Д. прыся́жнаму прыся́жнай прыся́жнаму прыся́жным
В. прыся́жны (неадуш.)
прыся́жнага (адуш.)		 прыся́жную прыся́жнае прыся́жныя (неадуш.)
прыся́жных (адуш.)
Т. прыся́жным прыся́жнай
прыся́жнаю		 прыся́жным прыся́жнымі
М. прыся́жным прыся́жнай прыся́жным прыся́жных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыся́жны

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

адз. мн.
м. -
Н. прыся́жны прыся́жныя
Р. прыся́жнага прыся́жных
Д. прыся́жнаму прыся́жным
В. прыся́жнага прыся́жных
Т. прыся́жным прыся́жнымі
М. прыся́жным прыся́жных

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

grand jury

Law. прыся́жныя (які́я выраша́юць спра́ву адда́ньня пад суд)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

jury

[ˈdʒʊri]

n., pl. -ries

1) прыся́жныя, прыся́глыя

2) журы́ (для прысуджэ́ньня ўзнагаро́даў)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ЗЛАТАЎРА́ЦКІ Мікалай Мікалаевіч

(26.12.1845, г. Уладзімір, Расія — 23.12.1911),

рускі пісьменнік. Ганаровы акад. Пецярбургскай АН (з 1909). Вучыўся ў Пецярбургскім тэхнал. ін-це. Друкаваўся з 1866. Гал. ў творчасці З. — тэма перадрэформеннай вёскі, у адлюстраванні якой выявіўся яго народніцкі светапогляд (аповесці «Сяляне-прысяжныя», 1874—75, «Вясковыя будні», 1879, раман «Асновы», 1878—83). Аповесць «Залатыя сэрцы» (1877) прысвяціў радыкальна настроенай моладзі.

Тв.:

Собр. соч. Т. 1—8. СПб., 1912—13;

Избр. произв. М., 1947;

Устои. М., 1951;

Воспоминания. М., 1956;

Надо торопиться;

Сироты 305 версты. М., 1961.

Літ.:

Семенкин К.Г. Н.Н.Златовратский. Ярославль, 1976.

т. 7, с. 72

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

прися́жный

1. (принявший присягу) уст. прыся́жны;

прися́жные заседа́тели уст. прыся́жныя засяда́целі;

прися́жный пове́ренный уст. прыся́жны паве́раны;

2. разг. заўзя́ты; (всегдашний) заўсёдны;

прися́жный шутни́к заўзя́ты жартаўні́к;

3. сущ., уст. прыся́жны, -нага м.;

суд прися́жных суд прыся́жных.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

panel

[ˈpænəl]

1.

n.

1) панэ́ль, філёнга f. (у дзьвяра́х)

2) по́лка f. (у су́кні)

3) даўга́я ву́зкая карці́на або́ фатагра́фія

4) сьпіс прысяжны́х су́дзьдзяў; прысяжны́я су́дзьдзі

5) дыскусі́йная гру́па

2.

v.t.

абабіва́ць панэ́ляй; ашалёўваць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

acquit

[əˈkwɪt]

v.t. -quitted, -quitting

1) апра́ўдваць; прызнава́ць невінава́тым

The jury acquitted the innocent man — Прысяжны́я апраўда́лі невінава́тага чалаве́ка

2) спло́чваць

to acquit a debt — сплаці́ць доўг

3) звальня́ць ад абавя́зку, забавя́заньня

to acquit oneself — спра́віцца; даць ра́ды

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)