прыма́ньваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыма́ньваю прыма́ньваем
2-я ас. прыма́ньваеш прыма́ньваеце
3-я ас. прыма́ньвае прыма́ньваюць
Прошлы час
м. прыма́ньваў прыма́ньвалі
ж. прыма́ньвала
н. прыма́ньвала
Загадны лад
2-я ас. прыма́ньвай прыма́ньвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыма́ньваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыма́ньваць несов. привира́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыма́ньваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыманіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прымані́ць, прыма́ньваць ánlocken vt; ánziehen* vt (зацікавіць)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прымані́ць, -аню́, -а́ніш, -а́ніць; -а́нены; зак.

1. што і без дап. Апавядаючы, дадаць ад сябе выдумак, маны.

2. каго (што). Прывабіць да сябе.

П. голуба.

|| незак. прыма́ньваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыма́ньванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

привира́ть несов. прыхлу́шваць, прыма́ньваць, прылыга́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

embellish [ɪmˈbelɪʃ] v. fml

1. (with) упрыго́жваць

2. прыма́ньваць, прысачыня́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

На́дзіць ’вабіць, прыцягваць надзеяй’ (Нас.), ’прыманьваць, прынаджваць’ (Сцяшк.), надзіцца ’захапляцца надзеяй’, ’падкрадвацца’, ’набываць звычку’ (Нас.), ’спадзявацца, чакаць’ (ТС), укр. надити ’прыцягваць, прыманьваць’, ’лавіць рыбу вудай’, надитися ’прываблівацца’, польск. дыял. nadzić ’прыманьваць, прывабліваць’, магчыма, сюды ж чэш. nadíti se ’спадзявацца, чакаць’, якое, паводле Махэка, з *na‑dejati sę (Махэк₂, 118), гл. надзея.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

znęcać

незак. прыманьваць; маніць; вабіць; звабліваць;

гл. znęcić

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

beckon [ˈbekn] v.

1. (to) закліка́ць; зама́ньваць

2. ва́біць; прыма́ньваць;

Тhe clear blue sea beckoned us. Празрысты блакіт мора вабіў нас.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)