прыко́нчваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. прыко́нчваю прыко́нчваем
2-я ас. прыко́нчваеш прыко́нчваеце
3-я ас. прыко́нчвае прыко́нчваюць
Прошлы час
м. прыко́нчваў прыко́нчвалі
ж. прыко́нчвала
н. прыко́нчвала
Загадны лад
2-я ас. прыко́нчвай прыко́нчвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час прыко́нчваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

прыко́нчваць несов., разг., в разн. знач. прика́нчивать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыко́нчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прыкончыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыко́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак. (разм.).

1. што. Зрасходаваць да канца.

Усе запасы прыкончылі.

2. каго (што). Умярцвіць, дабіць.

П. ваўка.

|| незак. прыко́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прыко́нчвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да прыкончыцца.

2. Зал. да прыкончваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прика́нчивать несов.

1. (прекращать) разг. канча́ць;

2. (добивать) разг. прыко́нчваць; дабіва́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)