прыко́нчыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак. (разм.).

1. што. Зрасходаваць да канца.

Усе запасы прыкончылі.

2. каго (што). Умярцвіць, дабіць.

П. ваўка.

|| незак. прыко́нчваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)